"QUESADILLA" NIZI NASIL ALMAK İSTERSİNİZ?

21/04/2016 Perşembe, İzmir

Quesadilla

İşler uzayınca bugün de akşama kadar İzmir'den ayrılamadık. İlk iş olarak Gıda Çarşısına gidip dün belirlediğimiz elektrik malzemelerinin bir kısmını teslim aldık. Geriye sadece bina iç/dış aydınlatmasında kullanılacak aplikler ile salon avizeleri kaldı. Bir hafta sonra onları da teslim edebilecekler.

Bir yandan elektrik malzemeleri hazırlanırken Baks Brasserie adındaki bir yerde kahvaltımızı yaptık.  Mekan kafe tarzında hizmet veriyor. Nedir bu Brasserie? deyip sözlüğe baktım. Aslı Fransızca olan kelime birahane anlamına geliyormuş.  Menülerinde mutlaka bira ve diğer alkollü içkilerin yer aldığı, öğlen saatlerinde genel olarak tabldot ya da biftek-patates kızartması gibi tek çeşit yemek veren Fransa'daki ucuz lokantaların adıymış Brasserie. Yurdumuzda ciddi bir evrim geçiren bu mekanlarda karşılaştığımız farklı konseptlere alıştırılıyoruz.

Baks Brasserie'de alkollü içki bulunmuyor. İçecek menüleri çay, kahve çeşitleri, meşrubat ve portakal suyundan ibaret. Müşterilerin tercihlerini belirlemesinde kolaylık yaratan geniş teşhir dolabının bir bölümü sandviç çeşitlerine, diğer bölümleri unlu mamullere, pizza çeşitlerine, pasta, kek ve kurabiye türlerine ayrılmış. Teşhir ünitesinin arkasındaki panoda birkaç köfte ve tavuk çeşidi var ana menüde. Bir de "Quesadilla". Neymiş bu Quesadilla? Bir Meksika yemeği, tortilla ekmeği içinde baharat ile harmanlanmış antrikot ya da tavuk göğüs eti, yeşillik, acı biber, patates kızartması ve soslardan oluşuyor. Tortilla ekmeğini soracak olursanız o kolay. Bildiğimiz lavaş/dürüm ekmeği! Bazen mısır unu da kullanıyorlar.

Tortilla ekmeği

Fransa üzerinden ülkemize Meksika mutfağını getiren bu ilginç yemek mahallimizin en ilginç tarafı hizmet self servis olduğu halde Fransız benzerlerinin aksine fiyatların uçuk olması. Kapısında "Unlu Mamuller" veya "Simit Sarayı" gibi Türkçe dükkan ismi yazan yerlerde simit ve peynir fiyatı en fazla 2 TL iken, adı Brasserie olunca, yanında incecik bir iki parça domates ve salatalık dilimiyle beraber birden 6 TL ye çıkıyor. Daha da ilginci sunulan servis kağıt tabağın içinde. Anlaşılan maliyeti düşürmek amacıyla orijinaline sadık kalmışlar ancak millet nasıl olsa anlamıyor diyerek fiyatı şişirmişler. Havaya düşkün ama okumaya, öğrenmeye uzak halkım "Brasserie" tabelasını görüp dalıyor içeri. Arkadaşlarına "Az önce falanca brasserie'deydik." diyecek ya. Brasserie'nin bildiğimiz esnaf lokantasının Fransız kültüründeki karşılığı olduğunu bilse cahilliğine, o kadar para verdiği için de aptallığına yanacak. Bilinmeyen, prim yapmaya ve para kazandırmaya devam ediyor ülkemizde.

Bir ara Sezai Usta aradı. Yayladaymış, ne zaman yukarı çıkacağımı soruyordu. İzmir'de olduğumu ama bugün döneceğimi söyledim kendisine. Genel tuvaletlerin sıva ve seramik işleri için ilave üç usta getirmiş. Beni avans istemek için aradığını tahmin ediyorum. Benden beş tane koli bandı getirmemi istedi.  Sıvayla kirlenmemesi için ahşap yüzeylere yapıştıracaklar.

Gıda çarşısından sonraki durağımız Gaziemir. İlk olarak mutfak donanımı için görüştüğümüz Öznur hanımın yanına gitmeyi düşündük. İki gün önce kral gibi karşılanmıştık orada. Anlaşmaya çok yaklaşmıştık aslında. Ama olmadı. Nasip meselesi bu işler. Bize daha uygun fiyat teklif eden başka bir imalatçıyla anlaşarak bu defteri kapattık. 

Mutfak ve elektrik işlerinden sonra dönmeden salonun ve terasın oturma gruplarına geldi sıra. Karabağlar yolumuz üzerinde nasıl olsa. Birçok yerden fiyat aldık. Çok zamandır THY uçaklarının koltuk ceplerinde bulunan dergilere reklam veren "Sandalyeci" markası dikkatimi çekiyor, İzmir Karabağlar' da doğan bu firmanın yükselişini gururla takip ediyordum. Bugün tanınmış bir marka olarak aynı ürünleri  en az iki katı fiyatla satması marka olmanın değerini hatırlattı bana. İnsanlar karşı dükkandaki bir ahşap sandalye için 175 TL vermek yerine Sandalyeci markasına 375 TL ödemekten rahatsızlık duymuyorlar.     

Dönüş yolunda Metro'ya uğrayıp alışveriş yaptık. Cadde üzerinde "Balık Pişiricisi" levhası yoldan her geçişimde dikkatimi çekiyordu. Eşime yaptığım teklifim karşılık bulunca rotamızı değiştirdik. Artık yaylaya çıkma ihtimalimiz kalmadığı gibi evde yemek hazırlamak için vakit geçmişti.  Ankara'dakiler gibi, hatta onlardan daha salaş, ama taze balık yiyebileceğimiz bir yer umuyordum aslında. Okları takip edip birkaç sokak ilerleyince güzel bir balık lokantasının önüne geldik. İşin doğrusu Gaziemir gibi bir yerde bu kadar güzel bir balık lokantası beklemiyordum. Balık taze, çalışanlar oldukça ilgiliydi. Mekana çok özen gösterip göz dolduran bir binada hizmet veriyorlar.