TAŞ EV'İN ZEYTİN'İ

13/09/2016 Salı, Tire

Sabah geç kalktım. Kahvaltıdan sonra Zeytin'i serbest bıraktım. Yeni döşenen kilit parke taşlarının aralarını doldurmak için beyaz toz serpiştirilmiş yılankavi yolda bir aşağı bir yukarı deli gibi koşturuyor. Hızını alamayınca yolun üzerinde biriken tozlar kaydırıp düşürüyor onu. Şaşkın bir şekilde ayağa kalkarken komikliğine güldürüyor bizi. Artık on kiloyu geçti. Kucağa alırken zorlanmaya başladık.

Öğlene kadar meze hazırlığı vardı. Eşim ve Aşkın Usta birbirlerine nazire yaparcasına hünerlerini sergiliyorlar. Ben de oturup menüleri gözden geçiriyor, eksikleri tamamlıyorum. Sabahki durgunluktan sonra öğlene doğru hareket başlıyor. Bir haftalık tecrübe sonunda alkollü içkilerde tercih rakı ve biradan yana. Şarabın ise pek yüzüne bakılmıyor.

En kalabalık günlerimizden biri olmasına rağmen müzik krizi de yaşamadık sayılır. Her ayrılanın aklı Taş Ev'de kalıyor. Internet üzerinden çaldığımız müzik internet paketimdeki sınırı zorlayacak gibi.

Eleman eksikliğimiz hala devam ediyor. Bu yüzden zaman zaman garsonluk yaparak Hüseyin'e yardımcı olmaya çalışıyorum. Geç saatlere kadar kalanlar oluyor. "Hadi artık geç oldu, kalkın gidin." denilmiyor.  Ara sıra masaya gidip bir istekleri olup olmadığını soruyorum. Her seferinde yeni istekler alıyorum. Önce Aşkın'ı sonra Hüseyin'i gönderiyorum. Bugün çok övgü işittim Taş Ev hakkında.

Şehirden dönüşte arabayı park edeceğim sırada ön kaputtan yoğun bir duman çıkmaya başlıyor. Yeniden çalıştırmadan evvel servise göstermem gerekiyormuş. Yarın Olgun Ustayı arayacağım bakalım...