RAINBOW

28/11/2016 Pazartesi, Tire

Dört günlük yoğunluktan sonra bu sabah tembellik ettim. Kafamda yapılacak hiçbir şey yok gibi. Saat 11'e doğru Hüseyin'e kapının açılması gerektiği geldi aklıma sadece. O bile kapıya gelmiş, telefonla aramış ama duymamışım. Kapıda beni bekliyordu. Tam yedi dakika olmuş arayalı ama duymamışım.

Dün geceden beri hava çok kötü. Fırtına veranda ve terastaki sandalyeleri sürüklüyor. Gece geç saatlerde başlayan yağmur fırtınayı durdurmaya yetmedi. Zeytin zincirini koparmış kapının önünde havlıyordu. Hüseyin şehre inip inmeyeceğimi sorunca hala ayılamadım Adnan Şefin alınması gerektiğine. Oğlumun göreviydi bu ya. Şimdi o da bir iş görüşmesi için Kocaeli'ne gidince Adnan Şefi almak bana düştü. Hemen fırladım yerimden. Yapılacak fazla bir alışverişim yoktu ama yine de mandıradan almam gereken bir iki malzeme vardı. Yola çıktığım anda yağmur yağmaya başladı, sonra güneş açtı. Garip bir hava var bugün. Kararsız. Şehre doğru baktığımda gök kuşağı çıkmış. Fırsatı kaçırır mıyım? Çektim arabayı kenara çekiverdim fotoğrafını. Kuş olsa kaçardı. Neyse ki gök kuşağı biraz daha fazla zaman tanıyor insana. Alt kısımda çöpleri bırakmış birileri yine. Ne zaman insanlığı öğreneceğiz?

Gün boyu fırtına devam etti. Bu fırtınada evden çıkmak zor. Kapıları kapattık. Hafta arası kahvaltı vermediğimiz halde erkenden gelen bir genç çifti eşim geri çevirmemiş. Döndüğümde keyifle kahvaltılarını yapıyorlardı. Web sitemizin İngilizce versiyonu için metin tercümelerini yapabileceğim sakin bir gün. Hava muhalefeti nedeniyle kalan birkaç muşmula ağacı da toplanamadı. Yarın zaten tatil günümüz. En erken çarşamba günü el atabileceğiz bu işe.