8 Temmuz 2020 Çarşamba

MASUM BİR ADAMIN İTİRAFLARI - BÖLÜM 65/4


Stream ve Moss'la olan ateşli tartışmamızın ardından, öğleden sonra Olvido’yu aradım ve ona kısa bir sorum olacağını söyledim.

“Teksas’ın masum birinin idam edilemeyeceğine dair bir kuralı var mı hala?” diye sordum.

“Aynı kural geçerli. Sen şimdi niye  bunu kafana takıyorsun ki?” dedi.

“Bilmiyorum.” dedim. “Uyuyamıyorum, belki travma sonrası stres bozukluğum var. Hayatta olmamın nedenini anlamaya çalışıyorum.” dedim.

“Hayattasın, çünkü sonunda t.lı bir Federal yargıca denk geldik. Bu bakımdan şanslısın.” dedi.


“Aynı zamanda harika bir hukukçu ekibim olduğu için şanslıyım.” dedim.

“O da var tabii.” dedi. Telefonun karşı ucunda gülümsediğini hayal ettim.


Tartışmalarımız, en azından şimdilik, kendimden şüphe duymama son vermişti. Bir sürahi dolusu taze limonata yaptım, kırılmış buz ve nane ilave edip uzun bir bardağa boşalttım ve onları alıp dere kenarına gittim. Bir yusufçuk bulutu üzerimden geçti ve havada bir vızıltı onu takip etti. Limonatamdan bir yudum aldım. Haklı olduğumu biliyordum. Belki bu benim için yeterliydi.

Yoksa gitmelerine izin mi vermeliydim?

Stream'e söylediğim gibi, planımın amacı,  gerçekten caydırıcılık ise, hedefime zaten ulaşmamış mıydım? Ve eğer böyle bir amacım olmasaydı, bu işlere girişir miydim? Şimdi onları salıverirsem, bu benim için ne anlam ifade ederdi?


Stream, bana “Bu yaptığın büyük saçmalık” dediğinde haklıydı. Gerçekten saçmalamıştım. Fakat onun düşündüğü gibi değildi. Her şeyi inceden inceye planlamıştım ve eğer bana soracak olursanız, bunu oldukça iyi yaptığımı söyleyebilirdim. Fakat sonunun nereye varacağını tam olarak tasavvur edememiştim. Onların suçu ölümü hak etmiyordu belki ama benim de hapse geri dönmeye hiç niyetim yoktu. Benim hatam, aynı onların yaptığı gibi, oyunun son hamlesini iyi hesaplayamamış olmamdı. Tabii, devlet görevlilerini kaçırmam sebebiyle hapse geri döndüğüm takdirde diğer mahkûmlar arasında ünlü olabilirdim fakat gardiyanların hayatımı kolaylaştıracağını beklemek yersiz olurdu. Onların acımasız zulmünü ve beni ilk kez gaza boğduklarında aldıkları zevki hatırladım. Kimyasalların tadını, kırılmış dişimin pürüzlü kenarını, yaşlar içinde kükürtle yanan gözlerimi hatırladım. Moss ve Stream ile benim aramda karşılaştırma yapmam kolaydı. Onlar, İskoç viskisi ve şarap içip zaman zaman ev yapımı yemeklerin tadını çıkarıyorlardı. Kitapları ve televizyonları vardı. Ve en önemlisi, onurlarıyla oynamamıştım. Fakat duruşma anımı gözümde canlandırdığımda, onlara gösterdiğim nezaketin hiç de önemli olmayacağını biliyordum.


Limonatamı bitirdim ve kararımı verdim. Eğer ikiyüzlülük ya da tutsaklık arasında bir seçim yapmak zorunda kalırsam, her seferinde ilkini tercih edecektim.


Ertesi sabah MRE sistemini kontrol etmek ve çöp torbasını çıkarmak için aşağı indim.

Moss, “Bugün yirmi beşinci evlilik yıl dönümüm.” dedi.

İçine çöplerini atabilsin diye çöp torbasının ağzını açıp uzattım.

“Ben sadece on dört ay evli kalabildim.” dedim.

"Kaybolmuş olsaydı, siz ne düşünürdünüz ya da eğer siz kaybolsaydınız o ne düşünürdü?” diye sordu.

“Sen ve John benimle artık iyi polis, kötü polisi mi oynayacaksınız?” dedim.

Stream’e baktı, daha sonra bana dönüp,

“Size hiçbir zararı olmayan kocama bu kadar kayıtsız kalmanızın nedenini gerçekten merak ediyorum.” dedi.

“Hayır, hiç de kayıtsız değilim ama seni uygun şekilde cezalandırmanın başka bir yolunu düşünemiyorum, bu ona herhangi bir zarar vermez, değil mi?” dedim.

“Evet, belki zarar vermez ama ben de sana kasıtlı olarak bir zarar vermedim.” dedi.

“Bana ölüm cezası hükmünü vermenizden sonra, avukatım davayı kazanmak için en güvendiğimiz dalın kırıldığını söyledi, çünkü Federal mahkemelerin aksine, Teksas mahkemelerinin, masum olan birinin infaz edilemeyeceğine dair yazılı olmayan bir kuralı varmış.” dedim.


“Bay Zhettah, başınıza gelenler için üzgünüm.” dedi. “Keşke zamanı geri alabilmem mümkün olsaydı.”


“Sizin gibiler, ölüm yoluna giren herkesin aklına İsa gelir, derler. Soruma cevap vermediğinin farkındayım.” dedim.


Çöp torbasını Stream’in demir parmaklıklarının dışına uzattım ve

“Çöp?” dedim. Oturduğu sandalyeden kalkmadan

“Bugün bana soru sormadın” dedi.

"Sormamış mıydım?" Moss bir şeyler mırıldanmaya başlamıştı, ancak neden bahsettiğinden emin olamadım.


Tieresse'nin, neden bana önceki evliliğimi sormadın dediğinde, onunla görüşmeye başlayalı yaklaşık üç ay olmuştu.

“Merak etmiyor musun?” diye sormuştu.

“Şimdiye kadar sen de bana  hiçbir kız arkadaşımı sormadın ki.” dedim.


“Belki bir gün ben de sana onları sorabilirim ama seninki aptalca bir karşılaştırma. Bildiğim kadarıyla kız arkadaşlarından biriyle nikâh masasına oturup ona ölüm ayırana kadar birlikte olmaya söz vermedin.” dedi. Ölüm ayırana kadar derken gülümsemişti.

“Peki, hadi bana ondan bahset o zaman.” dedim.

“Madem ısrar ediyorsun, amor.” derken yine gülümsüyordu.

*TSSB: Travma Sonrası Stres Bozukluğu

(Devam edecek)

6 yorum:

  1. Bu serinizi baştan kaçırdım. Bir ara çok rahat gezemiyordum nette. Rahat bir zamanda en baştan okumam lazım. Kaleminiz çok keyifli. İşte benim en büyük sıkıntım baştan kaçırdım mı uzun süre bilgisayardan yazı okuyamamak.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim:) Bldiğiniz üzere bu benim ilk roman çeviri denemem. Şansıma oldukça güzel ve büyük bir zevk aldığım bir kitapla başlamış oldum. Eğer başarabilirsem kitap olarak bastırmayı plânlıyorum. Tabii önce yazarın telif hakkı konusunu çözmem gerek. Belki birkaç yayınevi ile konuşabilir ya da doğrudan yazarla irtibata geçmeyi deneyebilirim.

      Çalıntı olmaması için ilk on bölümü yayından kaldırdım. Eğer ilk bölümleri okumak isterseniz sizin için bir süreliğine yayına alabilirim. Bu şekilde bazı arkadaşların talebi oldu, onlara da aynısını yaptım:)

      Sil
  2. ah rafaelin yaşadıkları ve idamdan kurtulması travma tabii, neden yaşıyorum diyip insan bütün yaşama sevincini ilgisini kaybedebilir, o nedenle böyle bir adam kaçırma yapması normal çünkü hissetmiyor artık. bu bölümde tam düşündüğüm şey ortaya çıktı, bekliyodum rafaelin yavaş yavaş dağılacağını. bu bölüm tam haklı olduğumu gösteriyor. çünkü, gerçekten de eğer bu iki yargıcı yakalayıp öldürseydi daha doğru olurdu, ama o hapsetti ve onlarla konuşmaya başladı, bu tür duruma düşen hiçbir suçlu başarılı olamıyor. öldürmücekse neden kaçırdı, ders vermek için kaçırdıysa eğer o zaman şimdi nasıl serbest bırakacak, kendini zor duruma soktu. tabi zekası çok zayıf rafaelin, çok sıradan zekalı. yargıçlardaki eğitim ve zekaya ulaşamaz. yani, bir satranç oyuncusu gibi çok ileriyi görmeliydi :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir kere Rafael'in zekası süper. Böyle bir planı benim diyen yapamaz. Adam çok ciddi bir travma yaşamış. Yıllarca yattığı hücrede bu işi düşünmüş. Elbette duyguları mantığının önüne geçiyor ki bu gayet normal. Sonra yaptığını aklı selim düşünmeye başlayınca hata yaptığını anlıyor. Dediğin gibi mantıklı hareket etse ve yargıçları öldürüp normal hayatına dönse olay kapanıp gidecek. Oysa o şimdi hem kendini hem de yargıçları kurtarmanın yoluna bakıyor. Tabii artık çok geç. Allah yardımcısı olsun diyelim:)

      Sil
  3. bu gidişle rafael dibe doğru gidecek. bu tür suçluların sonunda mutlu başarılı zengin saygın filan olması çok zor. yani rafael ruhen güçsüz bir karakter. biraz taş yürekli olsa mutlu keyifli olabilirdi sonunda :) ayrıca, burda bir de yazarla ilgili eleştirim de var. yani bu kitabın yazarı tabikide bir yazar değil. edebiyatçı da değil. hukukçu olarak yazmış bu kitabı. yani aksiyon ve hukuk savaşı olarak iyi olmuş kitap. sürükleyici. ama karakterler zayıf işlenmiş. rafaelin tüm yaşamını herşeyini bilmeliydik. karısını da. ama ikisini de canlandırmak zor zihnimizde. okurken insan bir kahramana yakınlık duyar ya, burda rafael ile de karısı ile de özdeşleşmek zor. yargıçları hatta biraz daha iyi işlemiş kitabın yazarı. belki hukukçu olduğu için yazar, onları daha iyi anlatmış. hatta şimdilik yazar, bu yargıçların tarafını tutuyor. suçludan, rafael den yana değil. yani yazar bu baş kahramanını çok sevmemiş. iyi işlenmemiş karakter. o yüzden roman daha çok aksiyona dayanmış :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Dediğin gibi Rafael yufka yürekli. Bu dünyada taş yürekli olacaksın rahat etmek için. Evet, Rafael ve müteveffa eşi hanımefendi hakkında kişilik tasvirleri daha iyi olabilirdi. Rafael, esmer bir Meksikalı olarak biliyoruz sadece. Boyu posu, kaşı gözü hakkında bir fikrimiz olmadığı için kafamızda canlandıramıyoruz. Ancak ara satırlarda Rafael'in fikri ve karakter yapısı hakkında yeterince bilgi sahibi olduğumuzu sanıyorum.

      Daha önce de yorumlarda yazdım. Yazar öncelikle Teksas Eyaletindeki hukuk sistemini eleştiriyor. Yargıçların sadece ön yargıları sonucunda ellerinde yeterince kanıt olmaksızın verdikleri idam kararları apaçık ortadayken yazarın eleştirdiği hukuk sistemine göre hareket eden yargıçların tarafını tutması mümkün değil:)

      Sil