SON DANS BÖLÜM 13

Hafif müziğin yankılandığı salonda yan tarafta gençlerin boşalttığı yere orta yaşlı üç kişi gelip oturdu. Öğleye doğru işyerlerini erken terk edenlerin birbiri ardına doldurduğu masaların arasında mekik dokuyan beyaz ceketli genç garson, masadan masaya koşturuyor, aldığı siparişleri yetiştirmekte zorlanıyordu.

Esther, Selma'nın sözlerini duymamıştı bile. Kendi aleminde fonda çalan The Sounds of Silence şarkısına yoğunlaşmıştı, yorgun gözleri masaların arasında dolaşırken hafiften bir hüzün kapladı içini. Sessizliğin sesine sadece çatal ve bıçak sesleri eşlik ediyordu. Salon hınca hınç dolmasına rağmen sohbet sesleri kesilmiş, çevresindeki insanlar açlıktan çıkmışçasına önlerine gelen yemeklere yumulmuştu. Bir an, yan masada oturan iki kadının konuşmalarını dinledikleri hissine kapılıp telaşlanmıştı ama etrafına bakınca salonu saran tuhaf sessizliğin sebebini anlaması fazla uzun sürmedi. Siparişlerinin alınması için garsonun gelmesini bekleyen çevreleri kalabalık içleri yalnız kadınlar, kendilerinden geçmiş, müstehzi gülümsemelerini gizlemeye gerek duymaksızın ojeli parmaklarını sanal alemin tuşları üzerinde gezdiriyorlardı. Çatal, bıçak tutan eller içgüdüleriyle harekete geçiyor, otomatik olarak açılan ağızlara birer lokma bıraktıktan sonra onlarca alt çene, ahenkli bir sessizlik içinde bir aşağı bir yukarı hareket etmeye başlıyordu. Yedikleri yemeğin tadına varmadan birer robot gibi sadece karınlarını doyurmaya çalışan güruha baktı boş gözlerle. Birbirlerine ne kadar çok benziyorlardı. Bunlara düşünürken aniden hareketlendi.

- Yalvarırım, sen de diğerleri gibi olma!

Esther’in beklenmedik tepkisine anlam verememişti, Selma. Masanın üzerine koyduğu telefonunu almasını engelleyen Esther’e dikti gözlerini.

- Nasıl yani, ne yaptım ki? Esther, iyi misin sen?

- Evet, Selma hem de çok iyiyim. Bak, biz buraya sohbet etmeye geldik, öyle değil mi?

- Eveeet, ne var ki bunda? 

Esther, diğer masaları gözüyle işaret ederek arkadaşının kulağına eğildi.

- O zaman bundan uzak duracaksın. Şunların haline bak! Hepsinin elinde birer telefon, birbirleriyle paylaşacak hiçbir şeyleri kalmamış!  

Esther'in alışılmadık bu davranışı Selma'nın tuhafına gitmişti. Endişe içinde gözlerini açıp telefondan elini çekti. Sesi titriyordu.  

- Senin sinirlerin iyice bozulmuş, Timur'un resmini gösterecektim sana. 

Esther, utancından kıpkırmızı kesilmişti. Yer yarılsın, içine girsindi. Bir süre ne yapacağını bilemedi. Pişmanlık içinde sızlanmaya başladı.

- Ah, öyle mi? Kusura bakma, kabalık ettim. Ne olur, ne olur, affet beni! Ellerini yüzüne kapadı. Gözlerinden yaşlar boşalırken Selma'nın uzattığı kağıt mendili alıp yüzünü sildi. Nefes almakta zorluk çekiyordu. İşte görüyorsun, dedi. Bütün sorun bende. Kemal'in hiçbir suçu yok. Beni anlayan tek dostumdun sen. Şu yaptığıma bak! Seni de kaybedersem, inan ki yaşayamam. Kendimi çok yalnız hissediyorum, dayanacak gücüm kalmadı artık...

- Canım benim, seni çok iyi anlıyorum. Sen merak etme, durumunu biliyorum, bak her şey yoluna girecek. Unutma, ben hep senin yanında olacağım. Göreceksin, Cevdet Bey'in dediklerini yapar, verdiği ilaçları kullanırsan, her şey yoluna girecek. Kalk hadi, gidip lavaboda yüzünü yıkayalım, sonra eve gideriz. Gece hiç uyuyamadığını söyledin, yalnız bırakmam seni bu şekilde. 

***

Elindeki kırmızı lazer ışığını kullanarak sunumuna devam eden Mr. Knudsen’in yönlendirmesiyle pazarlamaya çalıştıkları jeneratörlere ilişkin resim, şema ve teknik bilgileri bilgisayarından perdeye yansıtan Anna, odanın loşluğundan faydalanıp sinsice yanındaki adama sokulmaya devam ediyordu. Burnunun dibinde dalga dalga yayılan hoş parfüm kokusu aklını başından almıştı Kemal'in, aralarındaki mesafe sıfıra indiğinde, ani bir hamleyle oturduğu tekerlekli koltuğu sürükleyip kendini iyice duvarın dibine çekti. Pençesine aldığı avının çaresizliği karşısında iştahı kabaran bir panter edasıyla yakışıklı adamı ısrarla sıkıştırmaya devam eden Anna, perdeye yansıttığı her sayfanın ardından başını Kemal'den yana çeviriyor, yüzünde, davetkâr bir gülümseme beliriyordu. Gözlerini perdeden ayırmayan Kemal, Hans’ın anlattıklarını artık takip edemez duruma gelmişti. Anna'nın bir sonraki hamlesini merak ediyor, işi daha da ileri götürmesi durumunda nasıl bir tepki vereceğini düşünüyordu. Böylesine güzel bir kadının ilgisine hiçbir erkek kayıtsız kalamazdı. O da bir erkekti neticede, ister istemez etkilenmişti bu yakınlaşmadan. Fakat bütün bunların kuruntudan ibaret olduğuna inandırmak istiyordu kendini. Yok artık daha neler, diye geçirdi aklından. Böyle ulu orta, herkesin önünde olacak şey değil ki bu. Kimse kalkışamazdı böyle bir çılgınlığa.

Çok geçmeden yanıldığını anlamıştı. Güzel sarışın masanın altından uzun bacaklarını adamın ayaklarının arasına uzatmıştı bile. Kemal, duvara yapışmış, kaçacak bir yeri kalmamıştı. Yüzünü ateş bastı. Yapacağı en küçük bir hata başına büyük dertler açabilirdi. Artık bu işe bir son vermek gerekiyordu. Kısık sesle uyarmak istedi kadını.

- Was haben Sie vor?!! * 

Olan olmuş Kemal'in sesinin ayarı kaçmıştı. Perdeden gözlerini ayırmayan Ümit ve masanın etrafındakiler aynı anda arkaya çevirdiler başlarını. Anna, özür dileyip hemen toparlandı ve sanki hiçbir şey olmamış gibi bilgisayarının başına döndü. Kısa süren sessizlikten sonra Hans, kaldığı yerden devam etti sunumuna.

Hans'ı takip edecek durumda değildi artık Kemal. Perdeye yansıyan şekillere dalgın gözlerle anlamsızca bakıyordu sadece. Ona soracağı bütün zor sorular aklından uçup gitmişti çoktan. Keşke ilk kararımdan dönmeyip toplantıya katılmasaydım diye geçirdi kafasından. Sabahleyin, Yönetim Kurulu Başkanından yediği fırça, mecburen değiştirmişti kararını. Anna’nın böyle bir şeye cüret etmesi olacak iş değildi. Hans’la birlikte ikisini de kapı dışarı atmak en mantıklısıydı. Ama, ya sonra? Anna'nın böyle bir şeyi yaptığına kim ihtimal verirdi ki? Ümit buna asla inanmaz, anında ortada bırakıverirdi onu. Hatta bununla yetinmeyip daha da ileri gider, özellikle güzel kadının yanına oturduğunu söyler, bütün çalışanlara olayı tamamen farklı şekilde anlatırdı. Hans desen, asistanının istem dışı yaptığı küçük bir ayak sürtmesini olmadık yerlere çektiği için onu suçlardı muhtemelen. Haftalardır emek verdiği projenin bir anda güme gitmesi işten bile değildi. Yaşadığı bu olayın Feridun Bey’in kulağına gitme ihtimalini düşününce içi daraldı. Böyle bir durumda bir gün dahi kalamazdı şirkette. Zihnini kurcalayan bu düşünceler arasında toplantının ilk bölümü sona erdi. Ümit pencerenin dikey şerit perdesini aralamak için yanındaki çubuğu çevirince gün ışığı aydınlattı odayı.  

* Was haben Sie vor?: (Almanca) Ne yapmaya çalışıyorsunuz? 

Devam edecek