08/02/2016 Pazartesi, Tire

Bugün nihayet ustalar gelip çalışmaya başladılar yaylada. İnat bu ya, bu sefer ben çıkmadım yanlarına. İşin doğrusu yine ümidim yoktu geleceklerinden. Akşama doğru aradım telefonla. Yarın Salı olmasına rağmen yine çalışacaklarmış. İyi dedim yarın görüşürüz madem. Sabahtan beri kafaya taktım bir öykü çıkarmayı. Henüz amatörün amatörüyüm, biliyorum. Yazdıklarımı henüz kendim beğenmiyorum, aynı büyük bestecilerin dünyaca ünlü eserlerini kendilerinin beğenmedikleri gibi. Tanrım, ne kadar da mütevazıyım.

Şu var ki, yazarken okumayı öğrendim. Şimdi okuduklarımı daha farklı algılıyorum. Takıntılarım var benim. Bir şeye alıştım mı hep ısrarla onunla devam ederim. Bir ara yedi sekiz kutu kola içerdim yaz kış. Ankara'da hep aynı lokantalara giderdik. Giydiğim ayakkabıya veda etmezdim altı delinmeden. Hep aynı yemeklerin aynı usulde pişirilmişlerini severdim. Ola ki bir alışkanlığım değişti, hemen ona dönerdim eskiyi unutup. En kötü alışkanlıklarımdan biri sigaraydı. Bıraktım onu, yerine kabak çekirdeğini koydum. Daha kötü bir alışkanlığım bilgisayar oyunu "spider solitaire" idi. İnanmayacaksınız ama otuz bini geçmişti oynadığım oyun daha önce oynayıp sildiğim yirmi bini saymazsam. Basit bir hesapla, bir oyun ortalama bir çeyrek saat dersek, elli bin oyun yani, on iki bin beş yüz saat, o da 521 gün yapar. Yoğun bir iş ortamından sonra kafamı dinlendiriyorum der, belki de kendimi avuturdum. Televizyonda haber veya tartışma programlarını izlerken eş zamanlı yaptığım tek işti, spider solitaire oynamak. İşte bu oyunun yerini aldı şimdi, okumak ve yazmak. Eskiden de okuyordum ama çok az zaman ayırıyordum okumaya. Zamanım yok diyenlere inanmıyorum. 521 günlük zamanı düşünüyorum. Kaç öykü yazılırdı, bu sürede kaç roman? Kaç kitap okunurdu? Ağlamak istiyorum.