SATIR ARASI MİM #1

"Ayna Hikayesi" adını verdiği bloğun sahibi sevgili Aytül Örcün Hanımefendi, lütfetmişler "Satır Arası Mim#1" de beni ilk sırada mimlemişler.  Güzel sorular var var bu mimde. Her biri uzun uzadıya anlatılacak. Kendisi de burada samimiyetle cevaplamış soruları.

Yazısını okurken blog yazarlığı ile tanışmasının "Evde Yazar" la olduğunu öğrendim. "Evde Yazar" ın benim açımdan da önemi büyük. İlk yorumu ondan aldım. Çoğunlukla aklımdan geçenleri dile getirir. İyi bir insandır özetle.

Gelelim mim cevaplarıma...

1. NASIL BLOG YAZMAYA BAŞLADINIZ?

Benim hikayem oldukça ilginç. Şu Taş Ev konusu Tire'ye geldiğimiz ilk günden beri kafamdaydı. Blog dünyasına ilk girişim "Kaystros Kaplan Tyrha" blog sitemi kurmakla başladı. Hiç bir ön bilgim yoktu bu konuda. Esas niyetim açmayı planladığım restoranı internet ortamında tanıtmaktı. Blog dünyasına girince değişik bir ortam buldum. Kendimi biraz geliştirmeye çalıştım. Bazen düşüncelerimi paylaştım, bazen sevdiğim müzikleri. Daha sonra gezdiğim gördüğüm yerleri de.

İkinci blogum "Kaplan Diary" ye başlarken artık ne yapacağımı biliyordum. Kitap yazma fikri vardı kafamda. Ama ne yazsam? Yazının konusunu seçmek, olayları kurgulamak, kahramanlara ruh üflemek kolay şeyler değildi benim için. Her zaman bana yardımcı olan ve yol gösteren eşim yetişti imdadıma. "İyi bildiğin bir konuyu yaz." dedi. Böyle çıktı günlük tutma fikri. Günlüğümde sadece şunu yaptım şuraya gittimler olmasın dedim. Duygularım, sevinçlerim, üzüntülerim, kızgınlıklarım, düşüncelerim, velhasıl aklımdan geçen her şey yer alsın. İşte böyle doğdu "Kaplan Diary"...

2. BLOĞUNDA DAHA ÖNCE YAZMADIĞIN BİR TARZDA YAZACAK OLSAN, BU NE OLURDU? 

Eğer zamanın olsaydı öykü üzerine yoğunlaşırdım. Ama bu sıralar buna başlamak mümkün değil.

 3. BLOGLARDA OKUMAYI EN SEVDİĞİN KONULAR NELERDİR?

Gerçek yaşamdan kesitleri okumayı seviyorum. En çok ilgimi çekenler kişisel bloglar sanırım. Öyküler, denemeler de ilgimi çeker. Hayatı ve kendisini ti'ye alan yazarların yazılarını da zevkle okurum.

4. HAYATTA EN ÇOK YAPMAK İSTEDİĞİN 3 ŞEY NEDİR?

Hayatta en çok bir küçük restoranım olsun isterdim. Oldu da. Şimdi bunun bireysel zevkime göre oluşturacağım konseptler dahilinde tanınmasını ve tutulmasını istiyorum ilk olarak. İkinci olarak düzenli kazancımız ve kaliteli ve sebat eden kadromuz olsun isterdim. Son istediğim bu restoran iyi çalışmaya başladıktan sonra başına güvenilir bir müdür atayım. Böylelikle yazılarımı yazayım, kitaplarımı okuyabileyim.

KESTANE

18/10/2016 Salı, Tire

Dün akşamdan yatmıştı kestane işi. Hüseyin toplayıcı kadınların Salı Pazarına gideceklerini. bu yüzden gelemeyeceklerini söylemişti.

Bir gün yağmur, bir gün fırtına, yok silkici bulamadık, onu bulduk haracı (kestane çuvallarını gömüye taşıyan kişi) yok, hepsini bulduk toplayıcı gelmedi... Kestanecilik öldü Tire'de derken ne demek istediklerini anlamamıştım tam olarak. Bir sürü nedenleri var elbette bu durumun.

Birincisi yöredeki kestane ağaçlarına musallat olan bir illet. Kimse anlamıyor ne olduğunu. Zamanında biri demiş bu kestane kanseri. Nasıl ki kansere çare yok ağaçlarda da durum aynı. Ağacın gövdesindeki yara ile ortaya çıkıyor bu hastalık ve onu kurutana kadar için için kemiriyor gövdeyi. Bazı ziraatçılar aynı görüşte değiller. Bu kanser değil başka bir hastalık diyorlar. Diyorlar demesine de hiçbir ilaç çare olmuyor bu hastalığa. Her ne olursa olsun sonuçta o asırlık kestaneler göz göre eriyor.

İkinci neden bakımsızlık. Yıllar boyu biz dışarıda o şantiye senin bu şantiye benim gezerken icara verdiğimiz vatandaştan tek istediğimiz bahçeye bakmasıydı. Oysa o bakım adına hiçbir şey yapmadı. Ne budama, ne ilaçlama ne aşılama ne de yeni fidan dikimi. Sadece bakımsızlıktan her sene azalan ürünleri toplayıp pazarda satıp parasını cebine atmasını bildi.

Üçüncü neden ağaçların yaşlı ve yüksek oluşu. Kestane ağacına çıkmak her babayiğidin harcı değil. Hele hele uç dallara kadar uzanıp dal  üzerinde iki eliyle yedi sekiz metrelik sırığı sallamak hiç değil. Sayıları gittikçe azılan silkicilere talep fazla olunca yevmiyeler de 300 TL yi zorlamaya başladı. Sadece o mu? Haracıların ve toplayıcıların yevmiyelerini de hesaba katarsak bir dünya para.

Eşim yaylaya çıkarken ben pazar alışverişine gidiyorum. Közlemek için kırmızı kapya biber alıyorum. Çok yoğun pazar bugün. Arabayı yakın bir yere park etmek mümkün değil. Isırgan otu, kabak çiçeği, hardal, semizotu, turp otu ve yeşillikleri almakla başlıyorum.

Alışverişi bitirip yaylaya dönüyorum. Bugün tatil günümüz yine. Bahçenin içinde beyaz bir araç. İçeri girince anlıyorum kim olduklarını. Üç tane genç. İzmir'den gelmişler Taş Ev'in kahvaltısının güzel olduğunu söylemişler. O kadar yoldan geldik, ne olur bizi geri çevirmeyin demişler eşime. Kıramamış o da. Çıkmışlar yukarı ilk masaya oturmuşlar.

Perşembe günü gelecek grubun hazırlıklarına başladık. Tabaklarımız yeterli, çay bardaklarımız da. Sadece çay kaşığı ve çay tabağına var ihtiyacımız. İnip çarşıdan buluyorum aradıklarımı.

Bir tanıdık da belediye çalışanı arkadaşlarını almış yanına Taş Ev'i görmeye gelmişler. İçlerinden biri yine o illet olduğum soruyu soruyor. "Aile için yeriniz var mı?" Anlamaz görünüp yüzüne bön bön bakarken açıklamak zorunda kalıyor. "Yani bu masalara  erkekler gelirse, aileleri oturtacak yeriniz yok mu? Mesele anlaşıldı. "Kimse başkasını rahatsız etmez burada, gördüğünüz her yer aile yeridir." dedim.

Akşamın geç saatlerinde Dündarlıdan Yaşar aradı. Tire'de yaşayanlar bozulmuş, bu dağ köylüdür bozulmamıştır." dedik. Ama o da sattı bizi. İşleri bitmiş, gelelim diyor. "Ağaçlarda silkilecek kestane kalmadı, neyi silkmeye geleceksiniz." Peki toplayıcılar ne isteyecekler yevmiye. 120 TL. Yapma Yaşar, burada toplayıcılar 60 lira yevmiyeye çalıştılar. Hiç olmazda 90 olsun." "Yok, patron olmaz." Hay patronun batsın. Gelme dedik, istemiyoruz silkici, toplayıcı. Dalında çürüsün kestane yapacak bir şey yok.

Moralim çok bozuk. Yarın sabah saat yedide Hüseyin ile birlikte uzak sayılabilecek bir köye gideceğiz toplayıcıları toplamak için. Eğer onlarda vazgeçmezlerse tabii.

SICAK ve HUZUR VERİCİ

17/10/2016 Pazartesi, Tire

Eşim uyandırmasaydı öğlene kadar yatardım muhtemelen. Hüseyin'le İtfaiye Meydanında buluşacaktık. Hava tam olarak aydınlanmamıştı. Aydınlanacak gibi de durmuyordu aslında. Gökyüzünü kara bulutlar işgal etmiş, yerler hafifçe ıslanmıştı. Hiç de kestane toplanacak hava değildi bu ama hadi hayırlısı. 

Kapının önünde tam arabaya binerken Hüseyin'i aramayı düşündüm. Tereddüdümü gidermenin yolu sorup öğrenmekti. Yarı uykulu bir vaziyette açtı telefonu. "Geliyorum yoldayım amca." dedi. "Hava iyice karardı, yağmur yağacak galiba. Bir değişiklik var mı, yok mu ara bakalım İbrahim'i." İbrahim bu havada ağaca çıkılamayacağını söyleyerek yarına söz vermiş. "O zaman sen toplayıcı kadınları ara da boşuna beklemesinler." dedim.

Şu kestane işi beni iyiden iyiye hasta etti. Zaten iyice geç kalındı. Yerler döküntü doldu. Tam adamını bulduk bu sefer de hava bozuldu. Dünkü yoğunluğun üstüne gündüz saatleri dinlenmemiz için iyi bir fırsat oluyor. İş sahiplerinde bu his olur mu bilmiyorum ama ben zaman zaman kendimizi toparlayacak kadar bir sakinlik istiyorum. O zaman diliminde daha dip temel temizlik yapılıyor, mezeler tamamlanıyor, gönül rahatlığı içinde alışveriş yapılıp eksiklikler gideriliyor. Hergün pazar günlerinin yoğunluğu olsun hiç istemem mesela. Gündüz kahvaltı, öğlenden geç vakitlere kadar cafe ve restoran hizmeti hem çalışanlar için hem bizim için oldukça yıpratıcı olurdu. Çift vardiya sistemine geçmek için henüz erken. Zira hafta arası aynı yoğunluk olmuyor. Burada yapılacak olan hafta sonları eleman takviyesi. Hafta sonu eleman buluyoruz bulmasına ancak bulduklarımız haber vermeden gelmeyiveriyor.

Sabahın erken saatlerinde kalabalık bir grup rezervasyon yaptırdı. Gelecek olanlar şehrin iş çevrelerinden, tanıdığım saygın kişiler. Yanlarında dışarıdan misafirleri var. Bu bizi gururlandıran bir şey. Önemli konuklarını Taş Ev'de rahatlıkla ağırlayabileceklerini biliyorlar.

Gündüz saatlerinde yine çarşı pazar alışverişini hallediyorum. Halde güzel domates buldum. Pazarın yanı sıra diğer bir alternatif oldu benim için.

Biri arıyor öğlene doğru. Eşi ve çocuğu ile yemeğe gelmek istiyorlarmış. Adres soruyor. Pek çok kişinin ortak talebi levhaların arttırılması. Kaplan Köyüne geldikten sonra bizi ararken kaybolmuş hissine kapıldığını söylemişti misafirlerimizden biri. İlk fırsatta bir kaç levha yaptırmak lazım. Hele şu kestane işini bir kafamdan atayım önce.

Akşam saatlerinde kapıdan Taş Ev'e kadar bahçe içinde kavisli bir şekilde uzayan yolun kenarındaki aydınlatma ışıklarını yakıyoruz. Bir biri ardına arabalar ağaçların altında kendilerine uygun park yeri buluyorlar. Misafirlerin ortak düşüncesi Taş Ev'in insana huzur ve sıcak bir duygu yaratan atmosferi. Hüseyin ısrarla şömine sobayı yakalım diye tutturuyor. Gelen misafirler önemli, onların önünde sobayı tecrübe etmek fikrine sıcak bakmıyorum. Ya tüter de salon dumana boğulursa...

Sonunda hadi deneyelim o zaman diyor ve Hüseyin'in ısrarından kurtarıyorum kendimi. Hemen koşup odun topluyor bahçeden. Sobanın nazlı nazlı yanışını görüp koşturuyor yanıma. "Amaca, amca gel bak ne güzel yanıyor." Üst kattaki salona çıkıyorum. İçim rahatlıyor. Bu soba bize çok keyifli anlar yaşatacak.

Aşkın Şef, döktürüyor. Standard menüde olmayan hazırlıklara girişiyor. Ara sıcak olarak güveçte peynir yapıyor. Yine güveçte mantarlı bonfile gerek lezzet gerek sunum olarak zirveye ulaşıyor. Misafirler bu lezzet fırtınası karşısında şaşkınlıklarını gizlemiyorlar. Peyniri nerden aldığımızı soruyorlar. Misafirler arasından Antakya mutfağını çok iyi bilip ayda en az bir kez oraya yolu düştüğünü söyleyen biri "Burada yediğim fellah köfteyi eşiniz o kadar güzel yapıyor ki, ben böylesini Antakya'da dahi yemedim." Yandaki masa ilk kez gelenlerden. O da başkanın akrabasıymış. Tavsiye üzerine aldıkları domates kurusu ile karışık biberli mezeyi alıyor çatalının ucuna. Hanımefendinin yüzündeki mutluluk dışarıya yansıyor ilk lokmasında. "İnanılmaz bir lezzet, bu kadar olamaz." diyor.

Aşağı inip yukarıdaki durumları bizimkilerle paylaşıyorum. Eşimin yüzünde güller açıyor, koltukları kabarıyor. Artık kimse tutamaz onu. Aşkın Şef de durumdan hayli memnun.

Gecenin ilerleyen saatlerinde dönüyoruz Tire'ye. Taş olmayan evimizde geçiriyoruz geceyi.

PAZAR TELAŞI

16/10/2016 Pazar, Tire

Dün yazmaya fırsat bulamadım. Yoruluyoruz evet, dilimiz el vermese de söylemeye, bünyemiz açık veriyor. Gece güya yazacaktım. Uyku galip çıktı. Sabahın kör vaktinde daha kargalar kahvaltı bile etmeden çıkıp kestane toplayıcılarını alacaktım Hüseyin'le birlikte. Allah biliyor ya, ilaç gibi geldi bu uyku.

Pazar sabahına dönecek olursak anlatacağım çok şey var. O kadar çok şeyin arasında aklımda önemli yer tutanlara yer vereceğim sadece. Geçen pazar aşırı ilgiye mazhar olmuştuk. Sabahları serin oluyor. Rezervasyonlar geçen haftadaki kadar fazla değil. Ama burada rezervasyon olmaması işlerin durgun olacağı anlamına gelmiyor. Rezervasyonlu misafir diğer misafirlerin küçük bir yüzdesi hala. İşte o ender rezervasyonlardan biri. Israrla verandadaki köşe masayı istiyor. Israrla diyorum çünkü ben de aynı ısrarla "Sabah üşürsünüz, size yukarıda kapalı salonda yer ayıralım." diyorum. "Yok üşümeyiz." deyince "O zaman sıkı giyinmenizi naçizane önermek isterim." deyip noktayı koyuyorum. Ama ben yine de salondaki "Evdeki Yazar" köşesini ona ayırıyorum.

Açılış saatinden itibaren bahçe arabalarla dolmaya başlarken güneş de yavaş yavaş sabah serinliğini kırıyor. Üşümeyen misafirler ilk gelenler arasında. Dediklerini yapıyorlar ve verandada oturup kahvaltılarına başlıyorlar. Her geçen saat daha kalabalıklaşıyor. Bir fırsatını bulup aşağı alışverişe inmem lazım. Hiç olmazsa kahvaltı saati bitsin diye bekliyorum ama Aşkın Şef ilk alarm sinyallerini veriyor. Köfteler bitiyor acil kıyma almamız lazım, ekmek de azaldı...

Hemen fırlıyorum. Yolda telefonların ardı arkası kesilmiyor. Domates de azaldı, salatalık bitiyor. İstenenleri alıp dönüyorum. Bahçenin içi hınca hınç dolu. O ısıran sabah serinliği gitmiş, hava bahar havasına dönmüş.  Kahvaltı saati bitince kalabalık gruplara iki masa yetmemiş, üçüncü masaları eklemişler. Yukarı çıkıyorum, teras dahil her yer dolu. Hesap işleri oğlumda. Dün gece çalıştırdığımız Mehmet şaşkın vaziyette ortalarda dolaşıyor. Her şeye rağmen masalarda oturanlar hallerinden memnun.

Değişik kesimlerden geliyorlar Taş Ev'e. Büyük bir kısmı merak edip geliyor. Avludaki masalarda oturanlar yemeklerini bitirmiş, kahvelerini çaylarını yudumlarken yanlarında getirdikleri ay çekirdeklerini çitliyorlar. Hoşuma gitmiyor, sesimi çıkaramıyorum. "Nasıl efendim, beğendiniz mi yemekleri?"

"Hayır, beğenmedik." diyor içlerinden birisi. Devam ediyor, "Biz Tire'de eti çok pişmiş severiz, sizinkiler bize göre yeterince pişmemiş." Sezar'ın hakkı Sezar'a bizim Aşkın Şef ızgaranın hakkını veriyor. Eti fazla pişirince ne lezzet kalır ne tat. Ama misafire söylenmez böyle şeyler. "Haklısınız efendim, ben şefle konuşurum. Siz de bir sonraki sefere etleri iyi pişmiş tercih ettiğinizi söylersiniz."

Bu pazarın rekortmenleri ızgara köfte ve keşkek oldu. Sıcak şarap mı? Doğrusu onca telaşın arasında kimsenin aklına gelmedi bile. Ama o veya bu şekilde sıcak şarap olayını sevdirecek misafirlerine Taş Ev.    

EN ÇOK BEĞENDİĞİM 15 KİTAP (SEVGİLİ BUZLU KALEM'İN MİMİ)

Sevgili Deep'ten Buzlu Kalem'e, ondan da bana güzel bir MİM renk katıyor blog dünyamıza...

Her ikisi de birbirinden meziyetli ve kalemi kuvvetli dostlar. Kitap okuma maceram ne yazık ki çok geç, evlendikten sonra başladı. O da Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni iken şimdi benimle birlikte emekli olup Taş Ev'in keyfini çıkaran sevgili eşim sayesinde.

Okumaya çalışıp bir türlü ilerleme kaydedemediğim bir kitap vardı. Sesler Zinciri... Daha sonra bir solukta okumuştum onu.

Büyük zevkle okuduğum kitaplardan biriydi Gazap Üzümleri.

Oğlumun doğumunu beklerken elimden düşürmediğim kitap Orhan Pamuk'un Cevdet Bey ve Oğulları.

Bakalım başka neler var. İşte ilk on beşim.

1. Gazap Üzümleri -  John Steinbeck

2. Sesler Zinciri - Andre Brink

3. Durgun Akardı Don - Mihail Şolohov

4. Ölü Ozanlar Derneği - Nancy H. Kleinbaum

5. Buz Kapanı - Alexandra Bracken

6. Ana - Maksim Gorki

7. Atlı Karınca - Jelena Bacic Alimpic

8. Angela'nın Külleri - Frank Mc Court

9. Yorgun Mayıs Kısrakları - Yılmaz Karakoyunlu

10. Ustam ve Ben - Elif Şafak

11. Patasana - Ahmet Ümit

12. Serenad - Zülfü Livaneli

13. Kinyas ve Kayra - Hakan Günday

14. Satranç - Stefan Zweig

15. Martin Eden - Jack London

Bu liste uzar gider. Sevgili Buzlu Kalem müsaade ederse, Yaşar Kemal'in Yer Demir Gök Bakır'ını da listemize ekleyelim.

Eğer daha önce mimlenmediler ve eğer kabul ederlerse ben de aşağıdaki arkadaşları mimleyim.

- Evde Yazan Kişi

- Siyah Kuğu

- Ayna Hikayesi

- Şafak'ın Dünyası

ve arzu eden tüm dostlar...

TORİÇELLİ

15/10/2016 Cumartesi, Tire

Her geçen gün tecrübe kazanıyoruz. Sevindirici bir haber de halkımızın her geçen gün daha fazla rezervasyona yönelmesi. Hareketli bir gün. Sabaha serpme kahvaltı ile başladık. İzmir'den, Söke'den, Kuşadası'ndan gelen saygın konuklarımız var kahvaltıda. Hüseyin erkenden geldi. Sabaha kadar bahçenin tozunu attıran Zeytin'le birlikte gidiyoruz demir kapıyı açmaya.

Hafta sonları köylüler çıkar Kaplan Köy Meydanına. Ot, zeytinyağı, zeytinyağı, ellerinde ne varsa artık, önündeki ufak tezgahlarda satmaya çalışıyorlar. İçlerinde Hüseyin'in annesi ve akrabaları da var. Dışarıdan kim Kaplan'a geliyor, hepsini bizim mekana yönlendiriyor... Soğuyan hava nedeniyle dışarıda oturmanın mümkün olacağını hiç düşünmezdim bugün. Ancak bazı misafirler yine de dışarıda oturmayı tercih ediyor. Manzara tarafı dolunca yaratıcılıklarını kullanan bazı misafirlerimizi  kış güneşini alan terasa masa çıkarmamızı istediler. Hemen taleplerini yerine getirdik. Güzel isimli güzel çocuklar uğur getirdiler bize. Üç beş yaşlarında kıza, adını sordum. "Şimal" dedi. Ya ağabeyinin? "Onunki "Kuzey" Bir başka güzel kızın adı ise "Masal"

Kaystros Taş Ev Restaurant 'ta yarın sıcak şarap servisine başlıyoruz..

Kahvaltı servisi bittikten sonra ağırlıklı olarak Tire'den gelmeye başladı konuklarımız. Bir anda doldu salon. Hüseyin Trileçe Tatlısına dili dönmüyordu. Sonunda Toriçelli dedi çıktı işin içinden. Şimdi Toriçelli satınca bizimki sevinçten havalara uçuyor...  

SICAK ŞARAP & KESTANE

14/10/2016 Cuma, Tire

Mevsim itibarıyla havalar soğumaya başladı. İşlerdeki hareketlenmeden dolayı mubayaanın yapılmadığı gün yok artık. Hüseyin kapıya geldiğinde alışveriş için şehre inmeye hazırlanıyordum. Küçük pazar kuruluyor bugün. Elimdeki listeye göre alacaklarımı alıyorum.

Bugün ve yarın için rekor sayıda rezervasyon alıyoruz. Rezervasyonu olmayan orta masalara kalıyor.

Dünkü gibi bugün de esas hareketlenme akşama doğru başlıyor. Ben aşağıda alışveriş yaparken motosikletli bir genç gelip bir numaralı masayı rezerve ettirmiş akşama doğum günü kutlaması için. Telefon falan da almamışlar dalgınlıkla. Böylece en iyi masa gelmeyen misafirlerini bekledi gece boyunca.

Akşam olunca elemanlar dağıldı. Henüz hesabın istenmediği tek masa var yukarıda. Oğlum güzel bir çalışma yapmış Taş Ev Restaurant için: Maliyet kontrolü. Bir ay sonra en fazla satılan meze hangisi, en çok satılan ızgara hangisi bileceğiz. Mesela Fellah Köftesi... Hemen hemen her masanın sipariş verdiği ve çok beğenilen bir meze.

Gecenin ilerleyen saatlerinde kızım geliyor İzmir'den .Yine toplandı bizim çekirdek aile. Yaşasın:)

Yakın bir tarihte sıcak şarap ve kestane kebap menümüze dahil olacak.