BULUTLARIN DANSI

04/02/2017 Cumartesi, Tire

Sabah erkenden düşüyoruz yayla yollarına. Alp'i dün çok yormuşlar. Telefonunu çaldırmamla uyandığı belli. Gecikmemek için onu bırakıyoruz. Hemen hazırlıklar tamamlanıyor. Bugünkü şehir manzarası bir başka güzel. Yağmuru Taş Ev'den seyretmek, şehrin üzerine çöken bulutları izlemek keyif verici.

Yağmur çisil çisil yağıyor. Bugün yine müze gibi Taş Ev. Kulaktan duyan ya da tabelamızı gören soluğu taş evde alıyor. Nisan ayında yapılacak bir nişan töreni organizasyonu için görüşmeye geliyor bir aile. Menümüze bakıyorlar mekanı çok beğeniyorlar ancak bir sorun var. Bizim küçük Taş Ev'imiz en fazla elli kişi alıyor. Onlar altmış, yetmiş kişi oluruz diyorlar ama akılları burada kalıyor. Kartvizitimizi alıp sayıyı düşürme imkanlarını araştıracaklarını söyleyip ayrılıyorlar.

Yağmurun yanı sıra bir de sis çıktı. Köyden yukarı çıkan yollarda göz gözü görmüyor. Şehre çökmüş bulutlar olağanüstü bir görüntü veriyor. Değişik bir yağmur bu. Muson yağmurlarını andırıyor. Kocaman bir süzgeç sürekli ve şiddetini değiştirmeksizin bahçeyi suluyor adeta. Toprak yağışın önemli bir kısmını emiyor. Onca şiddetli yağışlarda zemin sertliğini koruduğu halde bugünkü yağmur toprağı yumuşatıyor. Kahvaltıya gelen misafirlerimizden biri arabasını çamurlaşmış topraktan zor kurtarıyor. 

Şehre inip eksilen malzemeleri aldıktan sonra Alp ile birlikte yaylaya dönüyoruz. Yukarıda yağmuru seyretmeye dalıyorum. Şehrin ortasında asılı bulutlar devamlı yer değiştiriyor. Doğa olayları adeta bir şov yapıyor karşımda. Bulutların silindir şeklinde peş peşe bir aşağı bir yukarı hareket etmesi tam bir görsel ziyafet sunuyor.

Taş Ev'in tanıtım eksikliği dile getiriliyor bugünlerde. İlk kez gelenler önce müze gezer gibi dolaşırken hayranlıklarını gizlemiyorlar. Onlara kısa bilgi veriyorum. Tesadüf eseri dolaşırken ya da tabelayı görüp geldiklerini söylüyorlar.

Akşama doğru gelen misafirlerimizden biri ODTÜ'lü olduğunu söylüyor. Genç göstermesine rağmen benim oraya başladığım yıl mezun olmuş. Masalarına davet ediyor. Birbirimize ailelerimizden bahsediyoruz. Eski bir dostu görmüşçesine seviniyorum.

Gece yağmur kesiliyor. Gökyüzüne bakıyorum. Kara bulutların arasındaki boşluklardan yıldızlar görünüyor. Hava tahminleri yarının yağmurlu olduğuna işaret ediyor. Yağmur yollarımızı daha çok bozuyor. Dünün aksine erken kalkıyor misafirlerimiz. Yarın kahvaltı servisi için Taş Ev'e erken gideceğimizden buna en çok ben seviniyorum.

BLOG DOSTLUĞU

03/02/2017 Cuma, Tire

Bugün küçük pazar kuruluyor. Önce Fırat'ı alıp Taş Ev'e bıraktım. Bu hafta her zamankinden fazla alışveriş olduğu için yeniden şehre indim. Havalar ısındı ama yine de gecenin soğuğunu kırmak için şömine sobayı yaktık.

Pazar alışverişi güzel geçti. Esnaf artık beni iyice tanımaya başladı. Bankacı konuklarımızla karşılaştık. Biz de sizden bahsediyorduk az önce dediler. Dondurmacı Ayhan Amca'ya bıraktım yükümü. Dün ikram ettiği acı bademli dondurma harikaydı.

Kuşadası'ndan geldi ilk konuklarımız. Yeterince tanıtım yapmadığımızı, kendilerinin levhamızı tesadüfen gördüklerini söylediler. Öğleden sonra gelen tanınmış bir firmanın müdürü kayınpederiyle birlikte geldiler. Manzaraya nazır masalarında sohbet edip rakılarını içtiler. Onları görünce kayınpederim ve arkadaşlarıyla yaptığım keyifli sohbetleri hatırladım. Ne yazık ki onu çok erken kaybetmiştim.  

Hafta başından beri ilk kez fırsatını bulup bol bol odun kestim, taşıyıp istifledim. Taş Ev'in ağaç işlerini yapan Ünal Ustayı arayıp manzara tarafındaki parapet korkuluğu sabit ısıcamla değiştirme imkanımızın olup olmadığını sordum. Yarın bana bir teklifle dönecek. Pencere camları biraz yüksekte kaldığı için gelen misafirlerin haklı eleştirisini alan bu konuyu halledebilirsek en arkadaki masa bile şehir manzarasını görebilecek.

Akşama yine Ödemiş'ten geliyor misafirler, hem de arkadaş tavsiyesiyle. Tavsiye üzerine gelenler daha çok sevindiriyor. Gelenlerin hepsi Ödemiş'te bu kadar güzel bir mekan olmadığını söylüyor.

Yarın erkenden kahvaltı servisimiz başlayacağından geç kalmak istemiyoruz mamafih son rezervasyon geç vakte kadar kalacağımızı gösteriyor. Günlüğümü gün sektirmeden yazmayı başardığım için mutluyum ama çoktandır fırsat bulamadığım blogları ziyaret etmek istiyorum artık. Blog dostlarım da bana kırıldılar zannedersem. Zor bir haftaydı benim için, umarım affederler.  

EVLİLİK TEKLİFİ

02/02/2017 Perşembe, Tire

Bu aralar adeta kara iklimi yaşıyoruz. Gece gündüz sıcaklık farkı on beş dereceyi buluyor. Öğleden sonra yakmaya başlıyoruz sobayı artık. Akşam saatlerinde birden soğumaya başlıyor hava.

Fırat, eşyalarını getirmek için Ödemiş'e gitti. Onun gecikeceğini düşünerek dün akşamdan Alp'e haber verdim. Sabah onu alıp yukarı çıkmadan evvel kasaba, fırına uğradık. Zeytin'den hala haber yok. Umarım gittiği yer daha iyidir.

Aşkın Şef gelene kadar temizlik işleri ile uğraşıldı. O geldikten sonra biraz odun kestim. Dünün ardından bugün yine bir organizasyona ev sahipliği yapacak Taş Ev. Öğlene doğru evlilik teklifi yapacak beyefendi geliyor. Ekibim ile birlikte güzel bir mizansen hazırlıyoruz. Kızın bu olaydan haberi yok. Beyefendi üzerinde çiftin resimleri olan güzel bir pasta bırakıyor. Senaryoya göre arkadaşları önceden gelip saklanacaklar, çift köye geldiğinde beyefendiden alacakları mesaj üzerine bize haber verecekler, mumlar yakılacak, ışıklar söndürülecek, fonda La Cumpersita müziği eşliğinde merdivenlerden yukarı çıktıkları sırada üzerlerine taze gül yaprakları dökülecek. Çift kendileri için hazırlanmış ve bezenmiş masaya yöneldiğinde üzerinde maytap ve mumların yakıldığı pasta yukarı çıkarılacak. Bu esnada beyefendi diz çöküp müstakbel eşine evlenme teklifinde bulunacak, hanımefendiye yüzük takılırken konfeti patlatılacak, daha sonra birlikte pastayı kesecekler. Arkadaşları   gösteri başlar başlamaz birden içeri girip o anların fotoğraflarını çekecekler.

Öğleden sonra şömine sobayı yakıyoruz. Getirdiğim süsleme malzemeleri ile özel masayı hazırlıyoruz. Kuru çiçek yapraklarıyla iç içe geçmiş kalp figürü, içine taze gül yaprakları, kalp şeklinde rengarenk taşlar ve kalp şeklinde küçük mumlar yerleştiriyoruz. Masanın kenarını ve sandalyeleri kırmızı beyaz kurdelelerle süslüyoruz.  

Akşam ilk gelen misafirimiz bizim için çok özel. Her ikisi de meslektaşım olan ve en güzel makamların sahibi kıymetli misafirlerimiz eşleri ile birlikte bizleri onurlandırıyorlar. Onlara rezerve ettiğimiz masaya geçiyorlar. Süslü masayı görünce kısaca bilgi veriyorum.

Rezervasyon yaptıran diğer konukların biraz gecikeceğini biliyoruz. Bu işimizi kolaylaştırıyor. Beklediğimiz üzere onur konuklarımızın ardından genç çiftimiz geliyor. Programımız sıfır hata ile işlemeye başlıyor. Hanımefendinin karşılaşacaklarından bihaber olmasını, Taş Ev'e girerken "Açık mısınız?" sorusundan anlıyorum. Hava soğuk olduğu için dış kapıyı sürekli kapalı tutmamız bu sorunun sebebi oluyor muhtemelen.

Gerçekten de harika bir gösteriye sahne oluyor Taş Ev.. Herkes görevini tam olarak yapıyor. Diğer konuklar genç çifti tebrik ediyorlar. Eşlerine "Biz de isteriz" diyerek takılıyorlar. Hep birlikte genç çifti alkışlıyoruz. Bizim için de güzel bir deneyim oluyor bu.

Törenin ardından normal çalışmamıza dönüyoruz. Bu akşam da Ödemiş'ten sürpriz konuklarımız oluyor. Taş Ev'e ilk kez gelenler mutlu ve memnun ayrılıyorlar. Onur konuklarımızla sıcak sohbetlerimiz oluyor. Geç vakitlere kadar ağırlıyoruz konuklarımızı...

  

DAHA NE İSTERİM Kİ

01/02/2017 Çarşamba, Tire

Yeni bir ay, dünkü tatilden sonra bizim için yeni bir hafta başı. Sabah saat yedi buçukta vardık Tire'ye. İzmir'de hava sıcaklığı artı bir derece gösterirken Tire'ye vardığımızda eksi üç olmuştu. Bu durum yayladaki sıcaklığın en az sıfırın altında altı derece olduğu anlamına geliyor. Acaba tuvaletler dondu mu yine? Eve varınca koltuk başında sızdım biraz ama doğru dürüst uyuyamadım. Fırat ev işini bağlamak üzere olduğunu, işi bitince taksi tutup geleceğini söyleyince yukarı yalnız çıktım.  

İlk işim tuvaletlere bakmak oldu. Şükürler olsun hepsi çalışıyor. Aşkın Şef gelir gelmez meze hazırlıklarına başladı. Ben de ortalığı toparlamaya giriştim. Sobayı temizledim, odun hazırladım biraz. Yarın için bir evlilik teklifi organizasyonu rezervasyonu yapılmıştı. Sabah gelen telefonda ise evlilik yıldönümü için özel masa düzenlenmesi istendi. Daha önce söylediğim üzere mutlu günlerin mekanı olması Taş Ev'e farklı bir hüviyet veriyor.

14 Şubat Sevgililer Günü için organizasyon düşünmezken şimdiden talepte bulunulması karşısında fikrimi değiştirmeye başladım. Öyle bangır bangır müzik değil de bir gitar dinletisi olabilecek belki kafamda tasarladığım.

Gündüz saatlerinde misafirlerin gelmesi sevindiriyor. Güneş biraz da olsa ısıtıyor. Misafirlerden bazıları terasa çıkıp yemeklerini orada yiyorlar. Şömine sobayı saat dörde doğru yakıyoruz. Bu saatlerden sonra soğuyor hava birden

Evlilik yıl dönümü için masayı hazırlıyoruz. Kurumuş çiçek yapraklarından kalp şekli verip içine mumlar yerleştiriyoruz.

Akşam nezih konuklarımız geliyor. Herkes memnun ve mutlu ayrılıyor. Daha ne isterim ki...

ANLAYABİLENE...

31/01/2017 Salı, İzmir

Sabah pazar alışverişini yaptıktan sonra aldıklarımı Taş Ev'e taşıyorum. Sanki hava soğumuş biraz. Acele ediyorum, çünkü İzmir'e gitmemiz lazım. Kızım hastaneden randevu almış eşim için. Önemli bir şey olmadığını umuyorum. İçimizin rahat etmesi için yapılması gereken bir işlem bu.

En az haftada bir günü balığa ayırmayı kafaya koydum. Kızımla telefonda görüşüyoruz. Dışarıda mı yeriz yoksa evde mi? Evde yemeyi tercih ediyoruz. Balığın yanında kalamar, midye dolması da almış gelirken. Hemen hazırlığa başlıyor, mükemmel bir sofra hazırlıyor. Balığa doyuyoruz.

Bu aralar blogları da takip edemez oldum. Ayaküstü facebook sayfalarına göz atıyorum. Telefondan yorum yapmaya alışamadım bir türlü. Bugün yaptığım en hayırlı iş internet bankacılığına girmem oldu. Bu sayede motorlu taşıt vergisi ve trafik para cezalarını ödeyip bir başka hesaba havale çıkardım.

Büyük bir bölünme yaşıyoruz yeniden. Evet'çiler ve Hayır'cılar birbirlerini suçluyor, hakaret yağdırıyorlar. Başkanlık sisteminin getirilmesini isteyenler ülkede nasıl bir oyun tezgahlandığını göremiyor. Bazı soruların cevabı yok. Başkanlık ihtimalinin ortadan kalktığı son seçimlerden sonra her fırsatta başkanlık sistemine karşı çıkan Bahçeli, ne oldu da başkanlık sistemini destekler oldu?

Bazen düşünüyorum. Seçmen olabilmek için adil bir sınav yapılmalı. Düşünme yetisinden yoksun olanlar, sorgulamasını bilmeyen insanlar oy kullanmamalı. Memur olabilmek için insanlar sınava tabi tutuluyor ama ülkeyi yönetecek kişiyi seçmek için kafa kağıdı yetiyor. Böyle giderse ülkenin çöktüğünü, parçalara ayrıldığını görmek çok uzun yıllar almayacak görünüyor.

Uykunun en tatlı olduğu saatlerde hastanedeydik. Akşam balığı fazla kaçırdığımdan dolayı rahatsızlandım. Eşim için bulunduğumuz hastanenin acili de beni misafir edebilirdi. Neyse ki çabuk toparladım ama boğazımdaki yanma hala devam ediyor. Sabaha karşı İzmir'den ayrılıyoruz.

Gerçekten de insan sarrafı olunuyor burada. İnsan dıştan göründüğü ya da yansıttığı kişilikten çok farklı olabiliyor bazen. Ancak eninde sonunda bir vesile ile gerçek yüzü çıkıyor ortaya. Bir kapı kapanıyor, başka kapı aralanıyor. Su yolunu buluyor. Fenalık, kem sözler sahibinde kalıyor. Kötü sözler karşılık bulmayınca sahibinin içini yaralıyor zamanla. Gün geçtikçe içinde yanan pişmanlık ateşi kavuruyor yüreğini. Ona yapılacak bir şey kalmıyor artık... Suskunluk çok şey anlatır bazen. Orhan Veli'nin dizeleri geldi aklıma. "Yazık oldu Süleyman Efendi'ye..." Anlayabilene... 

GECİKME

30/01/2017 Pazartesi, Tire

Yine gecikmeli yazıyorum. Bir gün geçse dahi aynı tadı vermiyor böyle yazmak. Aynı günün sıcaklığı geçmeli satırlara. Detayların bir kısmı uçuyor aklımdan. Bugün çok erken kalkmak zorunda olmadığım için sevinçliyim. Fırat'ın ev işi hallolmadı hala. Onu yaylaya çıkarken almayacağım. Kiralık evlere baksın gündüz saatlerinde. Yaylaya geldiğimde gözlerim Zeytin'i arıyor. Gideli on gün oldu. Hiç bir iz bırakmadan sırra kadem bastı.

Soğuktan donan tuvaletleri çözebilmek için içinde kor ateş bulunan tenekeler yerleştirmiştik dün gece. Bu düzenek kısmen işe yaramış, biri hariç diğerlerinin musluk ve rezervuarları çalışmaya başladı. Şömine sobayı yakmak bana düştü. Bir işi yaparken kimseye muhtaç olmadığına kendisini inandırmış olmak mutlu ediyor insanı. Evet birinci defa olmuyor, ikincide zorlanıyorsunuz, üçüncü sefer sanki işi kıvırıyormuş gibi görüyorsunuz kendinizi ama sonunda gerçekten yapıyorsunuz.

Az sonra Aşkın Şef geliyor. Salon süpürülüp, paspas çekilecek, masalar silinecek. Aşkın Şefin mutfakta işleri var. Temizlik bitmeden kapı açılıyor, orta yaşlı bir beyefendi ve yaşlı bir kadın giriyorlar içeri. Gelen beyefendiyi hatırlıyorum hemen. Dün Karslı arkadaşı ile misafir olmuştu. Bu sefer annesini getirmiş. Birer tatlı siparişi veriyorlar. Annesi için karadutlu lor, kendisi için trileçe. Dün çaldığım klasik müziği çalmamı istiyor. Bu benim duymak istediğim en güzel şey. Aşkın Şef klasik müziğin uykusunu getirdiğini söylerken klasik müzik isteyen bir misafir beni hayli neşelendiriyor. Aşkın Şef'e bu talebi ağzım kulaklarımda aktarıyorum.

Anne nefes darlığından mustarip. Çaylar içildikten sonra Taş Ev'in önündeki avluya iniyorlar. Derin derin çekilen nefeslerle ciğerlere temiz hava doluyor. Yaşlı kadın ilk kez ciğerlerinin ve nefes yollarının açıldığını söylüyor.  "İki yıl burada kalsam bende nefes darlığı kalmaz." diyor.

Pos cihazının kablo girişinde bir temassızlık vardı dün gece. Sabah hiç şarj etmediğini görünce biraz kurcalamaya kalktım. Çıt diye bir ses çıktı. Bağlantı parçasının kırılma sesi bu. Hemen gidip bir çaresine bakmam lazım. Aşkın Şef hemen gidip halledersem iyi olacağını, gelen olursa kendisinin ilgileneceğini söylüyor.

Şehre inip önce pos cihazını tamire veriyorum. Eşimi alıp nüfus müdürlüğüne yeni çipli kimliğini almaya gidiyoruz. On beş güne hazır olur dedikleri kimlik için bir on beş gün daha ek süre istiyorlar. Fırat görüşmelerini bitirmiş ama henüz ev sorununu halledememiş daha. Onu alıp eşimi eve bıraktıktan sonra yaylaya çıkıyoruz. Bahçeden içeri girerken iki araba görüyorum içeride. Aşkın Şef bizi kapıda gülerek karşılıyor. İki masaya kadar hallederim demişti. Yedi kişilik bir aile Kuşadası'ndan gelmiş masayı mezelerle donatmış. Diğer masanın misafirleri Ödemiş'ten. Beklentilerimin aksine hareket erken başlıyor. Yukarı çıkıp misafirlerle ilgileniyorum. Gelenler son derece olgun. Aşkın Şef tek başına her şeyin hakkından gelmiş. Misafirlerin hepsi hallerinden memnun. Şöminenin durumu gayet iyi. Dışarı çıkıp tuvaletleri kontrol ediyorum. Hepsi faal durumda, buzlar çözülmüş.

Gece konuklarıyla vakit su gibi akıyor. Hepsi mutlu bir şekilde ayrılıyorlar. Aşkın Şef dünden beri personel gecesi diye tutturdu. Saat on bire doğru bütün misafirlerin kalkması Aşkın'ın yüzünü güldürdü. Fırat'la birlikte güzel bir masa hazırladılar. Şömine soba içeriyi gayet güzel ısıtmış. Buna benim de ihtiyacım olduğunu hissettim. Ölçüyü kaçırmadan güzel bir gece geçiriyoruz elemanlarla. Onların gelecekle ilgili önerilerini dinliyorum.

BOZDAĞ

29/01/2017 Pazar, Tire

Uzun zamandır ilk kez bir gün gecikmeli yazıyorum. Ne kadar yazmak istesem de bedenim razı olmuyor. Geceleri yazmak üzere bilgisayarımın başına geçiyorum geçmesine lakin koltuğumda sızıyorum.

Neyse fazla uzatmadan pazar gününe döneyim. E, sabah kahvaltı servisini hazırlamamız lazım, şömine soba yanacak, hava soğuk mu soğuk. Fırat'ı bıraktığımız otelden alıyoruz. Eşim beni bugün yalnız bırakmıyor. Yaylaya gelip Taş Ev'e kapağı atıyoruz. Fırat sobayı yakmakla meşgul olurken benim aklımda tuvaletler var. Kötü bir sürpriz beni bekliyor. Erkek ve kadınlara ait dört tuvalet de donmuş, hiçbir musluk, rezervuar çalışmıyor. Bugün pazar, gelen insanlara ne diyeceğiz. Aklımda iki fikir çarpışıyor. Biri hiç kimse gelmesin de rezil olmayalım, diğeri gelsinler erkeklere ağaç altını gösterir, bayanlara kendi özel tuvaletimizi açarız.

Saatler ilerledikçe güneş ısıtmaya başlıyor. Kahvaltı servisinin arkasından yoğunluk artıyor. Tuvaletlere sıcak su döküyoruz, çaputlarla boruları sarıyoruz değişen bir şey yok. Bir önceki gece en soğuk gece olmuş burada. Her taraf buz.

Bahçe kapısına doğru yürüyorum. Kapıda bir araba var. İçinden iki kişi soruyor açık olup olmadığımızı. Bulunduğumuz yerden Bozdağların karlı zirvesi görünüyor. Kayalıklara manzara seyretmeye gelmişler. İçlerinden biri Kars'tan. Dönüşte uğrarız diyorlar. Yarım saat sonra gelip Taş Ev'e konuk oluyorlar. Seneler önce gittiğim Kars'ı ve oradaki Kaz Evi restoranı konuşuyoruz.

Güneş yüzünü gösterince insanlar evlerinden çıkıyor, oluk oluk araba akıyor Kaplan yollarına. Malzemeler bitiyor. Tam dört sefer şehre inip çıkıyorum. Akşama doğru ilave garson ihtiyacımız kaçınılmaz oluyor. Alp'i arıyorum. Evde dinleniyormuş. O da benim şansım. Hemen gidip alıyorum onu. Gecenin geç saatine kadar devam ediyor hareket. Güzel bir hafta sonu oluyor, tatlı bir yorgunluk çöküyor geceyi tamamlarken.