KATEGORİLER

28 Şubat 2021 Pazar

SON DANS BÖLÜM 17

Havanın serinliğine aldırmaksızın salonun penceresini açtı, bir gün önceden plânladığı işleri bitirmiş olmanın verdiği huzur içinde, külçe gibi bıraktı kendini koltuğa. Günün yorgunluğunu üzerinden atmak için özenerek hazırladığı Türk kahvesini yudumlamadan önce fincanı burnuna doğru yaklaştırdı, kahvenin yoğun, baharatımsı kokusunu doyasıya içine çekti. Fiskos masasının üzerindeki cep telefonunun kendiliğinden kapandığını fark edince hemen cihazı şarja bağlayıp açma düğmesine bastı. Hiç alışık olmadığı sükunetin sebebini anladı. Sabah erkenden kalkarak Hasan’a kahvaltı sofrasını hazırlamıştı. Kocasını uğurladıktan sonra kirli çamaşırları makineye atıp Timur’un karnını doyurmuş ve onu bir alt kattaki annesine bırakmıştı. Daha sonra evi baştan aşağı bir güzel silip süpürmüştü. Selma, çevresinde bulunan herkese sık sık annemin hakkını ödeyemem, diyordu. Her başı sıkıştığında çocuğu annesine bırakıp rahat bir şekilde ev işlerini yapıyor, canının istediği zaman, istediği yere gidebiliyordu. Hasan'ın işleri bozulduktan sonra eski lüks yaşamlarını terk etmek zorunda kalmışlar,  annesiyle birlikte altlı üstlü oturdukları bu iki küçük daireyi ellerinde kalan son parayla almışlardı. Keyif sigarasını yakmak üzere çakmağa uzandığı sırada cep telefonunun sesi çınlamaya başladı. Aydınlanan ekrana baktı, Jale’nin adını görünce şarj kablosunu çıkarmadan aç tuşuna bastı.

- Alo, Selma, sabahtan beri kaçıncı kez arıyorum, telefonun hep kapalı, çok merak ettim, ters bir durum yoktur inşallah!

- İyiyim, iyiyim, bir sorun yok. Evin işlerinden başımı kaldıramadım, bu arada şarjım bitmiş, telefonun kapandığını fark etmemişim.

- Aman çok şükür, sonunda Hasan’ı arayacaktım, o da boşu boşuna panik yapacaktı. 

- Yok canım, Hasan rahat adamdır, öyle panik falan yapmaz, duymamıştır ya da şarjı bitmiştir deyip çıkar işinden.

- Neyse, bak şimdi sana anlatacaklarım var, dışarıda bir yerde buluşalım mı, ne dersin?

- Kusura bakma Jale, şu an hiçbir yere çıkacak halim yok, işlerim daha yeni bitti, kendime bir kahve yapıp koltuğa attım kendimi.

- Ama bak, çok önemli! Dün gece yeni bir şey keşfettim. Sanırım Rahibe Margaret’in ruhunu taşıyorum. Sana bundan bahsetmem lâzım.

Selma, Jale’nin elinden kurtulamayacağını anlamıştı, deli bu kız diye geçirdi aklından.

- Seni dinlerim ama inan ki bu halde dışarı çıkmam mümkün değil, istersen bana gel.

- Peki, ne yapalım, geleyim bari, sen çay suyunu koy, ben de hemen çıkıp atıştırmak için bir şeyler alayım.

- Tamam,  hadi, bekliyorum o zaman.

Herkesin derdi başka, deyip gülmekten kendini alamadı, Selma. Bu kız reenkarnasyona takmış kafayı. Ne fark eder sanki, daha önce kimin bedeninde yaşadıysan yaşadın. Bunun sana ne faydası var şimdi? Ama yine de komik kız, eğlendiriyor beni. Fincanını ters çevirdi, bir de falıma baksın bakalım neler zırvalayacak, diye söylendi.

Daha yarım saat geçmeden Jale kapıya dayanmıştı. Önce üzerinde BigChefs yazılı kâğıt çantayı daha sonra sırtından çıkardığı taba renkli şık kaşe kabanı Selma'ya uzattı. Üstüne oturan yırtık bir blucin, Emperio Armani marka siyah bir kazak giymişti. Ayağında bileği kavrayıp baldırları kapatan son moda siyah deri çizmeler vardı. Boynuna astığı altın zincirin ucunda burcunu yansıtan iri bir yengeç figürü sallanıyordu. İki kadın dudaklarını büzüp yanaklarını hafifçe birbirine değdirdikten sonra salona geçtiler. Jale'nin heyecanı gözlerinden okunuyordu. Hal hatır bile sormadan doğrudan konuya girdi.

-  Gel, şekerim, bak sana neler anlatacağım şimdi.

-  Dur kız, sakin ol biraz, geç şöyle bir otur, çay demini aldı, bayatlamadan önce birkaç bardak içelim bari.

Mutfağa geçen Selma, tepsiye koyduğu iki bardak çayın yanına Jale’nin getirdiği San Sebastian ahududu soslu cheesecake’ten birer dilim kesip geri döndü.  

-  Teşekkür ederim canım, dedi Jale. Ben de bütün gün oradan oraya koşturup durdum, saçlarımı boyattım, cilt bakımı, nail art falan yaptırdım, nasıl, güzel olmuş mu?

Ellerini şımarık bir kız çocuğu gibi Selma’ya uzatırken parmağındaki yüzüğü gösterdi.

-  Bak bu da Ayhan’ın bana son ay dönümü hediyesi. Aslında ona kalsa uyduruk bir şey alır gelirdi fakat ben bunda ısrar ettim. Biraz pahalı ama dünyaya bir kere geliyoruz değil mi şekerim?

Selma’nın gözleri fal taşı gibi açılmıştı, ne diyeceğini bilemedi. 

-  Dur bir dakika. Hepsi çok güzel, iyi günlerde kullan, ancak nedir bu ay dönümü kuzum? Adama zorla aldırdığın şey hediye mi olurmuş? Ayrıca sen dünyaya birden fazla geldiğini söylemiyor muydun?

-  Aşk olsun, ay dönümünün ne olduğunu bilmiyorum deme bana sakın. İlk tanıştığımız günden itibaren altı aydır, her ay, aynı günü kutluyoruz biz. Altı ay sonra yıldönümümüz olacak. Tabii o zaman böyle küçük şeylerle beni kandıramayacak. Bak canım, Ayhan kaliteden anlamaz, bana hediye alacağı zaman ona yardımcı olmak zorundayım, aslına bakarsan bu durumun beni üzdüğünü söyleyemem. Ancak dünyaya yeniden gelme konusunda haklısın, evet, ben birden fazla kişinin bedeninde yaşadığıma inanıyorum. Bak sana bunu ispatlayacağım.

Selma donup kalmıştı. Esther’le birlikte nerede hata yaptıklarını düşündü. Çatlak diye dalga geçtikleri Jale, kocasını avucunun içine almış, istediği her şeyi yaptırıyordu.

-  Peki hadi anlat bakalım ama fazla uzatma, Hasan’a yemek hazırlamam lazım.

- O işi kafana takma sen, saat on’dan önce dönmezler. Ayhan’a bu akşamlık izin verdim, Fenerbahçe’nin maçı varmış, döksün biraz kurtlarını. Hasan’la birlikte kulüpte maç izleyecekler. Eve aç gelmeyin, orada bir şeyler atıştırın, dedim.

Ne güzel terbiye etmiş adamı, diye geçirdi aklından, Selma. Kocası değil adeta çocuğu sanki. Acaba Ayhan, göründüğü kadar mutlu mu bu durumdan?

-  Valla pes doğrusu, adamı sustalı maymuna çevirmişsin. Helâl olsun sana. Hadi çayını bitir de tazeleyeyim, sonra devam edersin.

Jale’nin bir dakika beklemeye tahammülü yoktu. Alelacele bardağından son yudumu ağzına devirdi, oturduğu yerden kalkıp Selma’nın peşine takıldı.

- Dün gece bir rüya gördüm, o kadar sahiciydi ki sana anlatamam. Tuna Nehrinin ortasında ufak, yemyeşil bir adada yaşıyordum. Çok sayıda tavşan vardı orada. Bu yüzden adına Tavşan Adası diyorlarmış. Babam o bölgenin kralıymış düşünebiliyor musun? Ayy, harika bir şey bu! Ama ne yazık ki prensesliğim uzun sürmemiş, babam, doğudan gelip topraklarımızı istila eden barbarlara karşı savaşı kaybedince başıma bir kötülük gelmesin diye beni adadaki manastıra göndermiş. O zaman henüz on yaşlarındaymışım. Adadaki manastırda eğitim görüp beş yıl sonra rahibe çıkmışım. Kimseye benim prenses olduğumu söylememişler. Ben de bu durumu unutup kendimi sadece İsa'ya adamış, temizlik başta olmak üzere en ağır ve en zor işleri üstlenmişim. Biliyorsun, benim işe olan düşkünlüğüm geçmiş hayatlarımın ortak yönü. Belki de bu yüzden şimdiki hayatımda iş yapmaktan hoşlanmıyorum artık.

Selma dayanamayıp sordu.

-  Jale ne var bunda ayol, herkes böyle rüyalar görebilir. Hayırdır inşallah deyip hayra yoralım. Bak ben fincanımı çevirdim, sen bırak şimdi bunları da, gel benim bir falıma bak.

-  Dur daha bir şey anlatmadım ki. Gecenin bir yarısında gözlerimi açtım. Bütün detaylar gözümün önünden gitmiyordu. Merak edip internete girdim. Bir de ne göreyim. Gerçekten de Budapeşte şehrinin içinden geçen Tuna Nehrinin üzerinde Tavşan Adası diye küçük bir adacık varmış. Çok heyecanlanmıştım. Biraz daha araştırınca bu adada Margaret adında bir rahibe yaşadığını ve bu rahibenin Moğol istilasından sonra başına bir şey gelmesin diye, babası Macar Kralı Bela tarafından manastıra götürüldüğünü öğrendim. Allah canımı alsın ki doğru söylüyorum. Sence bu kadar tesadüf olabilir mi? Ayhan’dan beni en kısa zamanda ruh eşim Margaret’in yaşadığı adaya götürmesini isteyeceğim.   

Ayhan'la Hasan eve dönene kadar Selma’yı esir alan Jale, gece boyunca Margaret’le ne kadar benzeştiklerini anlatıp durdu. Fenerbahçe’nin galibiyeti ise Hasan’ı ziyadesiyle neşelendirmişti. Ayhan'la Jale'yi uğurladıktan sonra kayınvalidesinden aldığı Timur'u havalara atıp tutarak zavallı çocuğun pestilini çıkardı. Sonunda halsiz düşüp koltuğunda sızan Hasan'ı yatağına sürüklemek yine Selma'ya kalmıştı.

Devam edecek



16 yorum:

  1. Yanlış bilmiyorsun San Sebastian denilen cheesecake soslu olmuyor. Normal cheesecake gibi bisküviden/hamurdan bir tabanı da olmuyor. Sadece labneli karışımın tabansız olarak pişirilip sossuz servis edilen hali diye biliyorum ama çok da emin değilim Mr. Kaplan :)

    Jale tam bir kaçık :))) Selma'nın dediği gibi kocasını sustalı maymuna çevirmiş galiba ama henüz cicim aylarındalarmış. Geçsin bir 5 yıl sonra görelim :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mrs. Kedi, bizim şu çatlak Jale bir ömür:)) BigChefs'e uğrayıp cheesecake'in üzerine ahududu sosu eklemelerini istedi. Ben de sadesini severim ama o bu sosun San Sebastian'a çok yakıştığını söylüyor:)) Bana şöyle bir tarifini de yolladı:) https://www.damyskitchen.com/2018/07/san-sebastian-cheesecake.html

      Jale karakteri tek başına bir roman konusu olabilir:) Ama sonunun pek iyi olacağını sanmıyorum:) Teşekkürler:)

      Sil
    2. Yorum yazdıktan sonra merak edip ben de baktım netten Mr. Kaplan, piştikten sonra servis aşamasında ekstra olarak sos koyulabiliyormuş. Sizin Jale ağzının tadını biliyor demek ki :))))

      Sil
  2. Daha neler neler :)) Çok hoş bu Jale :))

    YanıtlaSil
  3. Hasan aşırı yorucu bir koca bence.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hem Hasan hem de Selma kendi dünyalarını kurmuşlar ancak evlilik onlar için farklı bir anlam içeriyor. Kent yaşantısının etkisi altındaki tipik bir aile örneği...

      Sil
  4. Ben büyürken Bursa Jalelerle doluydu :)) Çoğunun Ayhan’ı tekstilciydi. Aynen dediğiniz gibi, sabahtan akşama dek süslensin gezsin tozsun, hiç bir şey üretmesin hep tüketsin. Fakat bir süre sonra Ayhan’ların başı Cavit Çağlar’lı arazi mafyasıyla belaya falan girer, bu kadıncağızlar 1990’larda çok zorlandı :))))
    Bir de bunların çocukları vardır offffff roman olur! Her dediği yapılmış, öğretmenler parayla satın alınmış, alınamayan sürülmüş.... Çocuk oğlansa polislik bir hadisesi mutlaka olur, içkiliyken araç yarıştırma, kız meselesinden kavgalatir. Kızlarsa hepsi bir örnek, zorla bir özel üniversite bitittirilip babasının ya da lise aşkı kocasının fabrikasında muhasebe falan bakar. Allahım ne sıkıcı bir küçük kent masalıydı ya.... X’in kızı Y’nin oğluyla evlendi diye biter hep masal ama kızlar annelerinin oğlanlar babalarının yolunda aynen devam. Jale Bırsalı kesin :)))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım C., ay ne güzel anlatmışsın o dönemleri.. vallahi de öyleydi.. :)

      Hikayenin örgüsü Esther&Kemal' den Selma&Hasan ve yavaşça Jale&Ayhan' a kaydı. Haydi hayırlısı bakalım :)

      Sil
    2. Sadece C;
      Jale tam da belirttiğiniz karakterde biri:) Ben bu tiplerin en fazla İstanbul'da olduğunu düşünürdüm, Bursa hiç aklıma gelmezdi doğrusu. Ayhan, Jale'nin gözünde sadece isteklerini karşılayan biri. Daha paralı birini bulduğunda anında satar kocasını. Henüz genç ikisi de, Jale'nin çocuk yapmak gibi bir niyeti de yok zaten. Fakat bu ilişki nereye kadar sürecek bilmiyorum:) Ayhan'ın bu konuda ne düşündüğünü henüz bilmiyoruz. Aptal birine pek benzemiyor, düşmüş Jale gibi birine işte:))

      Sil
    3. Momentos;
      Evet, sanırım karakterler oturdu yavaş yavaş. Sadece Ayhan hakkında fazla bilgimiz yok henüz. Bakalım, ileride onu da tanırız belki:))

      Sil
  5. jale bu metinde zaten en başta favorim olmuştu, şimdilik hala en keyifli karakter jale, esterle selma şimdilik sıkıcı karakterler işallah ileride onlar da jale gibi olurlar yaa, erkekler de daha egzantrik olsunlar çizgi dışı olsunlar yanii, hadi bastır jaleee :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Biliyorum Jale'yi sevdiğini. Dışarıdan hoş bir kız ama bir de Ayhan'a sormak lazım:)) Esther ana karakter. Selma ve Hasan gibiler toplumumuzda çok fazla. Çizgi dışı mı dedin, o zaman tam istediğin yere doğru gidiyor:))

      Sil
  6. Ben de Jale yi sevdim ama boşuna para yemesi ve istediğini yapma kısmını değil. Çok fantastik biri gibi görünüyor. Kesin parapsikolojiye de ilgisi vardır. :))
    Yine belirteceğim gözlem gücün çok iyi olmalı. Çünkü karakterleri çok iyi anlatıyorsun tavırları, sözleri falan çok gerçekçi.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Jale uçuk kaçık biri:) Bakalım kocası ona ne kadar dayanacak:) Çok teşekkür ederim, biraz gözlem, biraz hayal biraz da yaşanmışlık işte... Fakat romanda geçen karakterler her zaman karşımıza çıkabilecek türden:) Teşekkürler...

      Sil