CEVİZ ZAMANI

28/08/2016 Pazar, Tire

Artık bizim için pazar günü deyince akla gelen ilk şey hareket oluyor. Ekmek almak için şehre inerken eşime kahvaltı için beni beklememesini söyledim. Biliyorum ki özellikle sabah kahvaltısı gecikince dayanamaz. Ama benim için kahvaltı eşime eşlik etmekten ileri gitmiyor.

Yaylaya normal açılış saatimizden önce döndüm. Güzel bir gün geçirdik. Hem kahvaltı, hem yemek hem de kafe tarzında hizmet verdik. Yeni dostlar edindik. Geçen haftaki misafirlerimizin tavsiyesi üzerine bu kez komşuları geldi. İzmir'den, Kuşadası'ndan konuklarımız vardı. Taş Ev hakkında bir şeyler duyup merak edenler de konuğumuz oldu, levhayı takip edip yolu Taş Ev'e düşenler de. Kahvaltılarını yapıp yemeklerini yedikten sonra kahve içmeye gelenler de... 

Güzel bir gün derken eleman konusundaki gelişmenin payı var bunda elbette. Öğleden sonra bir hanım aradı. Turizm ve Otelcilik meslek lisesi mezunu tecrübeli biri. Geldi, konuştuk, anlaştık. Böylelikle en büyük sorunumuz olan eşime yardımcı bir bayan konusu halledilmiş oldu. Perşembe günü işbaşı yapacak.  

Bizi sevindiren diğer olay kardeşim Ahmet ve güzel yeğenim Ece'nin ziyaretleriydi. Onlarla yeterince ilgilenemedik ama bize anlayış göstereceklerinden eminim. Bugün eşimle birlikte mutfaktaydık yine. Geçen pazar günü kadar yorulmadık ama nasıl akşam olduğunu anlamadık.

Sohbet konuları arasında Zeytin önemli bir yer işgal ediyor. Çocukların da ilgisini çekiyor bir yandan. Ama yine de en fazla ilgiyi Taş Ev topluyor. Tire'den gelenler zaten methini duymuşlar. Dışarıdan levhaları takip edenler de yapıyı görünce meraklarına yeniliyorlar. Bize düşen her gelen misafire müze gezdirir gibi evi gezdirmek oluyor. Kısa bilgiler veriyorum konuklara Taş Evin tarihçesi hakkında.

Cevizlerin toplanma zamanı geldi hemen hemen. Bekçi Ahmet'in oğlu Soner ve bir arkadaşı silkmeye geleceklermiş. Toplamak için köyden bir de kadın ayarlamışlar. Bir kadın daha ayarlanırsa ve her şeyden önce sözlerinden caymazlarsa çok güzel olacak. Hüseyin'e hafta içi yapılması gereken işleri anlattım. Konteynırların yeri haklı olarak eleştiriliyor. Ancak maalesef yerini değiştirmem mümkün değil. Yapılacak tek şey onları kamufle etmek mümkün olduğunca.

Kara yemiş her gün birkaç meyve olgunlaştırıyor. Hemen birkaç tane koparıyoruz. Bu meyve eşimin en çok sevdiği meyve. Odasında istirahat eder buluyorum. Gözleri kapanmış. Bir tabağa koyup sürpriz yapmak istiyorum. Az sonra uyanıp ben söylemeden keşfediyor yerini ve icabına bakıyor.

Konteynırların ucundaki şeftali haftaya olgunlaşır diyor Hüseyin. Ne aşı ne gübre. Tamamen doğal. Küçük meyveli ancak lezzet ve kokusu da eşsiz. Eşime söylemedim. Söylesem hemen reçel kazanlarını kaynatmaya başlayacak yoksa.  

Ceviz ve kestane ağaçlarının arasında yavru sincaplar daldan dala atlıyor. Bütün kışlıklarını ağaç kovuklarına ya da toprağın altında depoladılar. Sabah ekmek almaya giderken de önümde karşıdan karşıya geçen iki yavru sincap görmüştüm. Beni şaşırtan gördüklerimin hepsinin yavru olması. Bizim cevizleri yiye yiye kedi kadar olmuşlardır diye düşünüyordum hep. Gece terasın kapısını kapatmaya çıktığımda önümde uzayan ceviz dalının resmini çekiyorum.

Gece eşim odasına çekiliyor. Yukarıda katlanır camları kapatmaya çıkıyorum. Nefis bir manzara bu. Misafirlerden biriyle konuştuk manzara konusunu. Hacıya da içirir bu manzara hocaya da. Bir fotoğraf daha çekiyorum şehrin gece görünüşünden. Flaş patlıyor gecenin karanlığında. Güzelliği yansıtamıyor. Güzel bir fotoğraf makinesi ve usta bir fotoğrafçı lazım hakkını verebilmek için.

YAĞMURLU BİR GÜN

27/08/2016 Cumartesi, Tire

Sabah rutin işlerle başladım güne. Türlü reçeller, peynirler, zeytinler özenle hazırlanıp küçük porselen kaplara konuldu. Hemen aşağı inip taze ekmek aldım. Hüseyin geldiğinden hazırlıklar tamamdı ama henüz kahvaltıya oturmamıştık.

Avludaki masada kahvaltımızı ederken Zeytin bizi izliyor. Bazen yediklerimizi onunla paylaşıyoruz. Bu aralar gurme kesildi o da başımıza. Bazı peynir cinslerini daha iştahla yiyor 

Ekmekleri alıp yaylaya döner dönmez ceviz kırmak var kafamda. Hüseyin'le. Hüseyin bu işi de temizlik işi gibi kadınlara özgü sanıyor. Çok hoşnut kalmasa da başlıyoruz kırmaya.

Hava bozmaya başlıyor. Uzaklarda şimşekler çakıp gök gürlüyor. Fazla zaman geçmeden birkaç damla iniyor yerlere, yağmurun habercisi. İlk aklımıza gelen terasta kurutulmak için ızgaralara serilen kırmızı biberler. Hüseyin çoğunu kaldırmış, içeri almış.

Güzel bir yağmur yağıyor. Bu yağış zeytin fidanlarına iyi gelecek. Yine yağmur topu topu yarım saatten daha az sürdü

Yağmur kesildikten sonra güneş yükseliyor. Toprak kokusunu ciğerlerimize çekiyoruz. Eşim acı biberleri ipe dizerken Hüseyin ile birlikte verandaya geçip ceviz kırıyoruz. Gelen misafirlerin bu doğal ortamı görmesini istiyorum aslında. Eşim "Yok artık" diyor. "Eğer ceviz kıracaksanız avlunun en uzak köşesindeki masada yapın o işi."

Gelen misafirlerden bazıları Taş Ev Restaurant'ı bulmakta zorlanıyorlarmış. İki eksik saptadık bugün. Bunlardan biri Kaplan Köy meydanına koymamız gereken bir yönlendirme levhası, diğeri bahçe girişindeki büyük levhaya kapıyı gösteren bir ok eklememiz. Ufak çocuklu aileler bebek sandalyesi soruyorlar bir de.

Öğleden sonra biracılar geldi. Bölge sorumlusu Taş Ev'i ilk kez gördü. Önümüzdeki hafta bira soğutucu dolaplarını getireceklerini ümit ediyorum.

Yarının yoğun geçmesini bekliyoruz. Eksilen malzemeleri akşamdan tedarik etmek üzere geç vakit şehre iniyorum. Sıcakçı olarak çalışmak isteyen Aşkın arıyor, görüşmek için. Bir saat sonra gelmesini istiyorum. Akşam alışverişlerini yaparken bir iş seyahati için Bursa'da bulunan Kardeşim Ahmet arıyor, yarın yeğenim Ece ile birlikte geleceklerini söylüyor.

Aşkın içeri girsin diye demir kapıyı kilitlemiyorum. İyice geç bir vakit geliyor. Genel çerçevede anlaşıyoruz anlaşmasına ama bizim hedef büyüyor. Dört beş masa neyimize yetmezdi ki. Sıcakçının yanında bir bulaşıkçı, bir garson daha, bir de eşime yardımcı bayan bakacağız en azından. Hafta sonu bu da yetmeyecek ilave servis elemanları ayarlayacağız. Bu bölgede eleman bulmak büyük sıkıntı zaten. Diğer taraftan etleri muhafaza etmek için yeni bir dolap alacağız. Kahvaltı sadece hafta sonları çıkacak.

Anlaşılan o ki düzen kurulana kadar çok bocalayacağız. Ne zaman ki Taş Ev'in sorunlarını bir başkası düşünüyor, o zaman rahatlamaya başlayacağız. Uykusuzluktan gözlerim kapanıyor. Diğer blogları bu halde okumam mümkün değil.

HAVUZ BAŞI

06/08/2016 Cumartesi, Tire

Hafta sonu bile olsa her gün burada olmamı gerektiren bir neden bulunuyor. Bugün de prefabrik üniteler gelecek, Burak Beyin göndereceği usta gelip havuzun cam mozaiğini yapacak, Yücel Usta çay ocağının üzerine yapacağı davlumbaz için ölçü alacak, belediyenin anonsunu duyup görüşmek üzere gelmek isteyenler var.

Bu arada bir an önce Zeytin’i de veterinere götürmek istiyorum. Gelen olursa telefon eder nasıl olsa. Arabanın arkasına koyuyorum Zeytin’i. Huysuzlandığı için virajlı yollarda ağır gitmeye çalışıyorum. Arabada seyahat etmeye alışkın olmadığı için bagaj kapısının üzerindeki camı açıp temiz hava almasını sağlıyorum. Bir yandan da arkaya doğru seslenip moral veriyorum.

Bizim oturduğumuz sitenin yan bloğundaki veteriner hanıma götürdüm Zeytin’i. Hekim onu tarttı, dişlerine baktı, bir hap yutturdu, iğnesini yaptı, ensesine bir ilaç sürdü. Muayene sonrasında sağlıklı bir durumda olduğunu söyledi.

Zeytin’i bir süreliğine veterinerin yanında bırakıp alışveriş yapıyorum. Daha sonra yine arabanın arkasına koyup ağır bir tempoda yaylaya çıkıyoruz. İlk arayan havuzun cam mozaiğini yapacak Servet Usta oldu ama ben çalışmak üzere müracaat edenlerden biri sandım onu. Adama daha önce nerede çalıştınız diye sorduğumda “İnşaatlarda” deyince uyandım.

Az sonra bahçeye Fiat Doblo marka araçla gelen Servet Usta hemen üzerini değişip işe başlıyor. Prefabrik ünitelerden haber yok daha. Elif Hanımın izinli olduğunu söylüyorlar. İlknur isminde bir kız çıkıyor telefona. Sevkiyatın pazartesi günü yapılacağını söylüyor. Kızıyorum sözlerinde durmadıkları için.

Bir aile geliyor. Oturup çay içiyoruz. Kendisi aşçıymış. Biz eşime yardımcı bir bayan ve bir garson arıyoruz öncelikle. Açıkçası gözüm de pek tutmuyor geleni.

Televizyonlarda hala darbe girişimi, Fetö konuşuluyor. Sıkıldım artık bunları duymaktan…

Akşam karanlığı basmadan havuza bakıyorum. Neredeyse ağzına kadar dolmuş. Çıkış vanasını açıyorum. Yarın gelecek ustalara karışım suyu vermek için  iki üç saat sonra vanayı kapatmam gerekecek.

HABER TİRE

26/08/2016 Cuma, Tire

Sabahları habersiz gelen misafirlerimizi bekletmemek için hazırlık yapıyoruz. İkinci haftamızda herkesin görevi aşağı yukarı belli. Kadro tamamlanıncaya kadar eşimle boşluğu doldurmaya çalışıyoruz. Kahvaltı tabaklarının hazırlanması işi eşimin. O benim aksime son dakika işlerini pek sevmez. Eşimin hazırladığı serpme kahvaltı tabaklarının üzerinin streçlenmesi benim işim. Misafir geldiğinde ekmeklerin kesilmesi ve salatalık, domates söğüşlerin hazırlanması, peynir tabaklarının ceviz ve maydanozla süslenmesi, lor peynirinin üzerine karadut reçeli dökülmesi işleri de bende. Eşim bu esnada sıcak sıcak servis edilecek peynirli pişiyi hazırlamaya başlıyor. Hüseyin'i mutfaktan içeri pek sokmuyoruz. Onun görevi sabah temizliği ile başlıyor. Masalar, sandalyeler siliniyor. Misafirden sipariş alınması, masaya servis açılması, su, çay ve meşrubat servisi onda.

Sabah hazırlığını tamamlayıp kahvaltı tepsisini havuzun kenarındaki masaya koyana kadar Hüseyin geliyor. O gelmeden Zeytin'in sabah kahvaltısını ve suyunu hazırlamış, bir ara gidip demir kapıyı açmıştım. Hemen gidip taze ekmek alıyorum. Bugün küçük pazardan alacaklarım var. Bana öyle geliyor ki en fazla tüketilecek meze atom olacak. İzmir'in bazı yerlerinde bu mezeye eroin de diyorlar. Çocukluk arkadaşımın marketinde bir meze reyonu var. Müşterilerden biri gelip "Bana biraz eroin ver Mustafa Bey" deyince çok şaşırmıştım. Atom ya da eroin zehir gibi acı kurutulmuş kırmızı biber, süzme yoğurt ve tereyağı ile yapılan bir tür meze. Şimdiye kadar aldıklarım yetmiyor yine gidip bir çuval kırmızı biber alıyorum.

Öğlene doğru Haber Tire gazetesinin sahibi arayıp ziyaret etmek istediğini söylüyor. Daha önce tanıştığımızı söylüyor. Fen Lisesi öğrencilerinin botanik çalışması yapmak üzere yaylamıza yaptıkları ziyaretleri esnasında tanışmış olduğumuzu hatırlıyorum. Yarım saat sonra geldiğinde misafirimi verandaya alıyorum. Gazeteden ve şehir yaşamından bahsediyor. Ben de Taş Ev'i anlatıyorum. Taş Ev'imizin tanıtımını yapabileceğini söylüyor. Gazetede köşe yazarlığı teklif ediyor. Memnuniyetle karşılıyorum. Gazetede köşe yazıları yayınlanan kişileri tanıtıyor. Uzun bir sohbet oluyor. Web site çalışması yaptıklarını ve Taş Ev için birlikte çalışma yapabileceğimizi söylüyor, daha önce yapmış olduğu çalışmalardan örnekler gösteriyor. Öğlen yemeğini yedikten sonra ayrılıyor yanımızdan.

Zeytin bugün çok sevimli. Hoplayıp zıplıyor etrafımızda. Sonunda yorgun düşüp uyuyor. Oynadığı kestane kozalağı burnunun dibinde. Yanına eğilip fotoğrafını çekiyorum. Artık bize o kadar güveniyor ki gözünü bile açmıyor.

Akşam saatlerinde yukarı yaylanın üzerindeki bölgede ceviz yetiştiriciliği yapan ve geçenlerde bizi ziyaret eden Galip Bey, yanında biri öğretim üyesi olmak üzere Ankara'dan gelen üç misafiri ile birlikte Taş Ev'e geldiler. Onları Taş Ev'i gezdirdik bir kez daha. Hiç bir şey yapmayıp müze olarak değerlendirsek Taş Ev'i daha mı karlı olacak acaba?

Onlar gittikten sonra demir kapıyı kilitliyorum. Akşam yemeğinden sonra eşim verandada pazardan aldığım acı kırmızı biberleri ipe dizmeye başlıyor. Ben de yanında ceviz kırıyorum. Yeni sezon cevizler piyasaya çıkmak üzereyken geçen sezonun cevizleri oldukça iyi durumda. Birkaçı dışında bozuk çıkmıyor.

Rüzgar bu tarafa estikçe şehrin düğün salonlarından oyun havası sesleri geliyor. Gece kuşu seslerine baykuş sesleri karışıyor. Serin ama üşütmeyen bir hava. Eşim benden bu kadar deyip içeri giriyor. Ben tertemiz havayı içime çekiyor gecenin sessizliğinde kayboluyorum.

BOLONEZ SOSLU MANTARLI TAGLIATELLE

25/08/2016 Perşembe, Tire

Karşımda jandarma aracını gördüğümde avludaki havuzun kenarındaki masaya kahvaltı tepsisini daha yeni koyuyordum. Hüseyin içeri girebilsin diye demir kapıyı az önce açmıştım. Hüseyin gelmeden evvel Doğan Başçavuş ile yanındaki iki asker Taş Ev'in önüne kadar gelmişlerdi bile.

"Telefonun cevap vermedi" diyor başçavuş. Ben kapıyı açmaya giderken aramış olmalı. Odaya gidip telefonuma bakıyorum. Gerçekten arayalı beri tam on altı dakika olmuş.

"Yollarınız kötü ama manzaranız iyi." diye başlıyor anlatmaya. Yanındaki uzman çavuş son derece saygılı ve gözlerinin içi gülüyor. "Aç mısınız?" diye soruyorum. Hani bekliyorum ki, "Kahvaltınızı yarıda kesmeyin, lütfen devam edin." demesini, en azından nezaketen. Özenip bezenerek bakır sahanda hazırladığım peynirli menemen göz göre göre soğuyor. Hemen yandaki masaya oturuyoruz. Kimliğimi istiyor uzman, çıkarıp veriyorum. Çantasından çıkardığı kağıda bir şeyler yazıyor. Eşim çay suyu henüz ısınmadığından kahve yapıyor hepsine. Kahveler içildikten sonra üst salona çıkıyoruz merdivenlerden. Hayranlıkları gözlerinden okunuyor. "Epey masraf etmişsin buraya." deyip devam ediyor. "Ne gitti şimdiye kadar?" Son zamanlarda Taş Ev'e gelip de bu soruyu sormayan yok gibi. "Elimizde avucumuzda ne varsa hepsi gitti." diyorum şakayla karışık. Olumsuz bir durum yok denetlemenin sonunda. "Raporu ne zaman yazarsınız?" diye soruyorum. Basit bir soru sormuşum gibi cevap veriyor. "Yarın yazarız yaa."

Bu aralar maliyetlerin yüksek olması normal. Örneğin ekmeği kapımıza getirmiyorlar, getirsinler de istemiyoruz zaten. Tesis oturana kadar günde kaç ekmek ihtiyacımız olacak, hafta sonu ne kadar arttıracağız belli değil. Sırası geliyor ikinci kez ekmek almaya gidiyorum. Sırası geliyor sabah aldığımız elimizde kalıyor. Jandarmayı yalnız bırakamadığım için ekmek almaya da gidemiyorum. Hüseyin "Amca, ben gider alıp gelirim." diyor ama ileride bunu bize kullanmasın diye kabul etmiyorum. Neyse ki sabahın erken saatinde gelen giden de olmuyor.

Aşağı inmeden önce itfaiyeyi arıyorum. Ya birinci ya da ikinci sırada bize geleceklerini söylüyorlar. İlk ziyaretlerinde istedikleri her şeyi yaptığım için içim rahat. Onlar gelmeden ekmek işini halletmek üzere fırlıyorum. Ekmekle birlikte acil birkaç şeyi alıp dönmeye hazırlanırken eşim telefon ediyor. "İtfaiyeden geldiler, bekliyorlar."

Bu sefer sadece iki kişi gelmiş, verandada oturuyor. Rapor olumlu çıksın diye eşim ekibe benden sakladığı kahkeleri, tahinli kurabiyeleri ikram ediyor. Bir an itfaiyeci olmak için büyük bir arzu doğuyor içimde.

"Her şey güzel olmuş ancak..." diye başlayınca tadım kaçıyor. Şimdi neler isteyecekler acaba? Söylemişlerdi zaten. İtfaiyeden uygun görüş almak için aylarca uğraşıyorlarmış. Bana niye bir haftada versinler raporu? "Kaçak gaz detektörü koymuşsunuz ancak selenoid valf olması lazım bir de." "O ne oluyor?" diye soruyorum merakla. "Gaz kaçağı olması durumunda detektör sesli sinyal verirken selenoid valfe giden ikaz gazı otomatik olarak kesecek" Şaşkın vaziyette soruyorum. "Peki, geçen ziyaretinizde niçin sadece kaçak gaz detektörü istediniz de bu valfi istemediniz?" Biri diyor "Ben siyah bir şey görmüştüm, onu selenoid valf sandım ama şimdi yok." Bir diğeri "Bunu yazan arkadaş yeni, yazmayı atlamış." diyor. Soruyorum, "Başka?"

"Eşiniz sizin inşaat mühendisi olduğunuzu söyledi, bu çok iyi." Bakalım ne çıkacak arkasından diye bekliyorum. "Kat planlarını gösterir bir kroki üzerinde yangın söndürme tüplerinin, ışıldakların ve yönlendirme levhalarının yerlerini gösterip açık ve kapalı alanları yazdıktan sonra kaşeleyip imzalamanız yeterli olacak." İtfaiyecileri yolcu ediyoruz.

Hemen oturup sıcağı sıcağına krokiyi hazırlıyorum. Kaşem kim bilir nerede? Arabama atlayıp çarşıya iniyorum tekrar. Mühürcüden acil olarak bir kaşe hazırlamasını istiyorum. Bir saate hazırlayabileceğini söylüyor. Belediyeye gidiyor, jandarma ve itfaiye raporları dışında her şeyi tamamladığımı söylüyorum. Kontrol ediyorlar. Yan taraftan çevre temizlik vergi borcu yoktur yazısı almamı istiyorlar. Hemen alıp getireceğimi düşünürken memur alakasız bina alanları söylüyor. İtiraz ediyor, bir yanlışlık yaptıklarını söylüyorum. "O zaman size bilgi vermemiz mümkün değil, pazartesi arkadaşları gönderip ölçtüreceğiz." diyorlar.

Belli ki ruhsat işi önümüzdeki haftaya kaldı. Neyse ki zaman kaybı dışında olumsuz bir durum yok. Yaylaya dönüyorum. Eşime güzel bir Bolonez Soslu Tagliatelle hazırlıyor, yanına da soğuk bir bira açıyorum. Biramı yudumlarken bir ses geliyor kulağıma. Motosikletiyle Şükrü çıkageliyor. Bugün gelmem mümkün değil demişti oysa. Hemen selenoid valf montajına başlıyor.

Oğlum arıyor Umman'dan. Geliş tarihi yaklaştıkça ailecek heyecanlanıyoruz. Onunla uzun uzun konuşuyoruz. Bu arada Şükrü işini bitirip verandaya geliyor. Hava o kadar güzel ki, hiç kalksın istemiyor. İki çay içtikten sonra onu da yolcu ediyoruz. Artık iyice karanlık bastı. Kapıyı kapatmaya hazırlanırken bir başka motosiklet içeri giriyor. Gelen yeni bir sıcakçı adayı. Zamansız bir geliş bu ama hayırdır deyip buyur ediyoruz. Komşu restoranlardan birinin sahibi bizimle konuşmasını önermiş. Görüşme olumlu geçiyor.

Geç saate kadar eşimin uykusu gelmiyor. Sıra dışı bir durum. Sohbet ediyor, hayaller kuruyoruz. Bir şeyin farkına varıyorum. Bazı anların fotoğraflarını çekmeyi unutuyorum. Mesela Bolonez Soslu Tagliatelle'nin bir fotoğrafını çekebilseydim ne iyi olurdu. Böylece benim yaptığıma en çok benzer olanı google amcadan aramazdım. 

TAŞ FIRIN

05/08/2016 Cuma, Tire

Zaman çabuk geçiyor bu aralar. Hiç boş kalmıyoruz. Her günün ardından bazı işlerin yapılmış olması mutlu ediyor insanı. Benzer bir muhasebeyi emekli olmadan önce de yapardım. Günün sonunda hiçbir işin sahibi olamamışsam eğer içime bir sıkıntı düşerdi. Genel olarak işler düzgün gidiyor diyebilirim. Geriye kalan tek sorunumuz eleman. Belki de sorunların en büyüğü…

Sabahın yedisinde haber vermelerini bekliyordum. Yukarı yaylaya çıkıp su şebekesinin nasıl çalıştığını, hangi vananın nereye hizmet ettiğini gösterecektim Fikret Beyin adamlarına. Geçen sene sular bol iken su vereceğimize dair söz verdiğim bir arkadaş. Kendi arazisine bir tank yaptırmıştı suyu depolamak için. Benden habersiz ana vanayı açınca depolarına su gitmeyince boruların tıkandığına hükmetmişler. Oysa arada bilmedikleri bir başka vana vardı. Sorsalar söyleyeceğim. Elemanlar kafalarına göre gidince hem kendilerine hem bana zarar veriyorlar.

Saat dokuz buçuğu geçiyordu aradıklarında. Hemen geliyorum dedim. İlk kez dün reglajını yaptırdığım yoldan arabayla çıkacağım. Orta yaylanın girişinde inip demir kapının asma kilidini açıyorum. Yol güzel olmuş ama satıh oldukça gevşek. Sağa ilk virajda arabanın tekerleği boşluğa düşüyor. Geri gelip sağlama oturmayı düşünüyorum ama kalkış için yaptığım her hamle boşa çıkıyor. Patinaj yapan teker altında çukur açıyor. Camdan geriye bakıyorum. Arka tarafta yol kenarına iyice yaklaşmışım. Endişelenmemek için bir neden kalmıyor. Son kez şansımı deniyorum. Araç sarsılarak dikiş tutturuyor bu kez. Durmaksızın virajı alıyorum. Yukarı yaylaya kadar oldukça dik yokuşlar ve keskin dönüşlerde başka sorun yaşamıyorum.

Yukarı çıktığımda havuz başında Fikret Beyin iki adamı görünüyor. Sistemi anlatıyorum onlara. Ana vana ve bir tali vanayı kırmışlar. Kırılanları değiştirmek için malzeme bekliyorlar. Bir daha müdahale etmeden beni aramaları konusunda ikaz ediyorum.

Aynı yoldan aşağı iniyorum. Niyetimiz bir an önce pazara gitmek. Bugün küçük pazar kuruluyor. Zeytin’i veterinere götürüp aşılarını yaptırmak istiyoruz. İşin içine pazar alışverişi ve diğer işler girince o kadar saat arabada duramayacağını düşünüyoruz, vazgeçiyoruz. Kapı pencereyi kapatıp çıkıyoruz yola. Yarı yoldan geri dönüp şarjda unuttuğum telefonumu alıyorum.

Pazar alışverişimizi yapıyoruz. Közlemek için bir çuval kapya biber daha alıyoruz. Eşimdeki hazırlık hevesine şapka çıkartıyorum. Yorulmaması için engel olmaya çalışıyorum.

Önce belediye emlak servisinden Taş Ev’in emlak değerini gösterir belgeyi alıyor daha sonra muhasebecimize uğrayıp eşimle yaptığım sözleşmeyi veriyoruz. Bugün itibarıyla eşimin resmen kiracısı oluyorum. Maliyeden bir görevliyi alıp durum tespiti için yaylaya çıkıyoruz. Taş Ev’e o da bayılıyor. Mutfak ekipmanlarının faturasını soruyor. Bulamıyoruz. Belki de fatura kesmeyi unuttu şirket. Yarın muhasebecileri ile yine görüşeceğiz. Maliyeci bol bol resim çekip Taş Ev’i arkadaşlarına tavsiye ediyor.

Burak Beyin ustası arıyor. Yarın öğleden sonra havuzun cam mozaiği için geleceğini söylüyor. Bugün beklediğimiz prefabrik binalar vinç ayarlayamadıkları için yarına kalıyor. Çay ocağının davlumbazı için Torbalı’dan gelen Yücel Usta yarın sabah ölçü almaya gelecekmiş. Son olarak İtfaiye tarafından istenen bakır boru tadilatı ve gaz detektörü montajı işini yapacak Şükrü’yü arıyorum. Pazar günü gelip işleri yapacağını söylüyor.

Tabelacıya uğrayıp menü, broşür, kartvizit, bilgi levhalarını görüşüyoruz. Pazar günü onlar da yaylaya gelip fotoğraf çekecekler.  

Dönerken Kadir’in dedesi Cambaz Ali’nin bahçesine uğruyoruz. Cambaz Ali’den başka annesi ve anneannesi var bahçelerinde. Üç gün önce askerliğini yapmak üzere Mardin’e gitmişti Kadir. Bir yönden “Allah kavuştursun” a gitmişken diğer niyetimiz köy tipi taş fırında tavuk pişirmesini öğretmelerini istemek. Kadir bunu yapıyorsa dedesi daha güzelini yapar herhalde. Pazartesi gününe taş fırında yapılacak öğle yemeği için sözleşiyoruz.

YOL İNŞAATINA DEVAM

04/08/2016 Perşembe, Tire

Bugün verandada kahvaltı yaparken geldi taş ekibi. Biraz geç kalktığım için Zeytin’i çözüp girişteki demir kapıyı açmıştım. Dün geç vakit gelen TIR beton kilit taşlarını kapının önündeki alana boşaltmıştı. Dolayısıyla ekibin dün kaldıkları yerden işe başlamaları için hiçbir engel kalmamıştı.

Prefabrik üniteler için bir miktar daha dolgu yapmak gerekiyor. Ayrıca giriş kapısının önü ve yukarı yayla yolu tesviye edilecek. Çarşıda işim olduğu halde makinenin başından ayrılamıyorum.

Dün istendiği gibi İtfaiye Müdürlüğünü arıyorum. Telefona cevap veren kişi bugün programlarında bizim olmadığımızı söylüyor. Kaplan suyu almaya giderken eşim arkamdan sesleniyor. “Telefon”

Açıp cevap vermesini rica ediyorum. Arayan İtfaiye Müdürlüğüymüş. Az önce programda olmadığımızı söyledikleri halde bu kez yola çıktıklarını ve az sonra yanımızda olacaklarını söylemişler. Beş kişilik bir ekip geldi. Ufak tefek bazı eksiklikleri söylediler. Genelde tavırları yapıcıydı. Teşekkür edip gönderdik. 

Öğlen oldu ama parke döşeme işi bitmedi. Yol gerçekten Taş Ev’e çok yakıştı. Eşimle parke sınırlarını genişletmeyi tartışıyoruz. Eğer ellerinde fazla parke taşı kalırsa Taş Ev’in önündeki yaklaşık otuz metrekarelik bir alanı da kapatsınlar istiyoruz. Hatta giriş kapısının önündeki alanı da sayarsak en azından bir TIR yükü parke taşı daha gerekecek. Ne yazık ki mevcut taş ancak yola yetti. Bu vakitten sonra yeni iş ilavesi yüklenicinin de pek hoşuna gitmeyecektir.

Öğlen yemeği veriyoruz ekibe. Yemekten sonra hemen çarşıya inip muhasebecinin açılış için istediği belgeleri veriyorum. Resmi açılış yarın olacak. Maliyeden iş yerini görmeye geleceklermiş. Hala eleman konusunda bir gelişme yok. Herkes vergi levhasını soruyor.

İşlerim bitince yanıma bir tanıdığı alıp yaylaya dönüyorum. Kepçe prefabrik ünitelerin yerleştirileceği alanı düzenlemiş. Yukarı yayla yolunun reglajına başlıyor.

Kepçe yukarı yayla yolunu da bitirdikten sonra girişi düzenlemeye başlıyor. Eğer zamanında çakıl ve kum gelseydi akşama kadar bir eksik kalmayacaktı. Ama öyle olmuyor. Malzemeyi getiren traktörün lastiği patlamış. Ekip uzun bir süre traktör bekliyor. Ali Usta yarın ve yarından sonra gelemeyeceklerini ama pazar günü işi tamamlayacaklarını söylüyor

Elif Hanımı arıyor, prefabrikleri gönderebileceklerini söylüyorum. Yarınki programa koyabilirse haber vereceğini söylüyor.

Ekip mesaiden sonra ayrılıyor. Misafirimizle verandada oturuyor, biraz sohbet ediyoruz. Hava kararmadan yukarı yaylaya çıkıp vanayı açmak istiyorum. Daha yeni taktırdığım koca vanayı kırmışlar. Aşağıda su verdiğim komşumun elemanlarından biri yapmış olmalı. Yarın sabah erkenden tamirat için ekip gelecekmiş. "Bana haber verirseniz ben de yanınızda bulunmak istiyorum." diyorum. Borunun tıkandığını söylüyorlar. Aslında tıkanan boru değil. Aşağıda ikinci bir vana olduğunu bilmiyorlar. Bu durumda sadece ana vanayı açmanın hiçbir önemi yok.

Dönüşüme Zeytin çok seviniyor. Bir ara üzerime sıçrayor. Pantolonuma dişi takılıp cırt diye bir delik açıyor. Bir tuhaf davranıyor bugün. Alıp ağacın dibine bağlıyorum.