YAĞMURLU BİR GÜN

27/08/2016 Cumartesi, Tire

Sabah rutin işlerle başladım güne. Türlü reçeller, peynirler, zeytinler özenle hazırlanıp küçük porselen kaplara konuldu. Hemen aşağı inip taze ekmek aldım. Hüseyin geldiğinden hazırlıklar tamamdı ama henüz kahvaltıya oturmamıştık.

Avludaki masada kahvaltımızı ederken Zeytin bizi izliyor. Bazen yediklerimizi onunla paylaşıyoruz. Bu aralar gurme kesildi o da başımıza. Bazı peynir cinslerini daha iştahla yiyor 

Ekmekleri alıp yaylaya döner dönmez ceviz kırmak var kafamda. Hüseyin'le. Hüseyin bu işi de temizlik işi gibi kadınlara özgü sanıyor. Çok hoşnut kalmasa da başlıyoruz kırmaya.

Hava bozmaya başlıyor. Uzaklarda şimşekler çakıp gök gürlüyor. Fazla zaman geçmeden birkaç damla iniyor yerlere, yağmurun habercisi. İlk aklımıza gelen terasta kurutulmak için ızgaralara serilen kırmızı biberler. Hüseyin çoğunu kaldırmış, içeri almış.

Güzel bir yağmur yağıyor. Bu yağış zeytin fidanlarına iyi gelecek. Yine yağmur topu topu yarım saatten daha az sürdü

Yağmur kesildikten sonra güneş yükseliyor. Toprak kokusunu ciğerlerimize çekiyoruz. Eşim acı biberleri ipe dizerken Hüseyin ile birlikte verandaya geçip ceviz kırıyoruz. Gelen misafirlerin bu doğal ortamı görmesini istiyorum aslında. Eşim "Yok artık" diyor. "Eğer ceviz kıracaksanız avlunun en uzak köşesindeki masada yapın o işi."

Gelen misafirlerden bazıları Taş Ev Restaurant'ı bulmakta zorlanıyorlarmış. İki eksik saptadık bugün. Bunlardan biri Kaplan Köy meydanına koymamız gereken bir yönlendirme levhası, diğeri bahçe girişindeki büyük levhaya kapıyı gösteren bir ok eklememiz. Ufak çocuklu aileler bebek sandalyesi soruyorlar bir de.

Öğleden sonra biracılar geldi. Bölge sorumlusu Taş Ev'i ilk kez gördü. Önümüzdeki hafta bira soğutucu dolaplarını getireceklerini ümit ediyorum.

Yarının yoğun geçmesini bekliyoruz. Eksilen malzemeleri akşamdan tedarik etmek üzere geç vakit şehre iniyorum. Sıcakçı olarak çalışmak isteyen Aşkın arıyor, görüşmek için. Bir saat sonra gelmesini istiyorum. Akşam alışverişlerini yaparken bir iş seyahati için Bursa'da bulunan Kardeşim Ahmet arıyor, yarın yeğenim Ece ile birlikte geleceklerini söylüyor.

Aşkın içeri girsin diye demir kapıyı kilitlemiyorum. İyice geç bir vakit geliyor. Genel çerçevede anlaşıyoruz anlaşmasına ama bizim hedef büyüyor. Dört beş masa neyimize yetmezdi ki. Sıcakçının yanında bir bulaşıkçı, bir garson daha, bir de eşime yardımcı bayan bakacağız en azından. Hafta sonu bu da yetmeyecek ilave servis elemanları ayarlayacağız. Bu bölgede eleman bulmak büyük sıkıntı zaten. Diğer taraftan etleri muhafaza etmek için yeni bir dolap alacağız. Kahvaltı sadece hafta sonları çıkacak.

Anlaşılan o ki düzen kurulana kadar çok bocalayacağız. Ne zaman ki Taş Ev'in sorunlarını bir başkası düşünüyor, o zaman rahatlamaya başlayacağız. Uykusuzluktan gözlerim kapanıyor. Diğer blogları bu halde okumam mümkün değil.