TAŞ FIRIN

05/08/2016 Cuma, Tire

Zaman çabuk geçiyor bu aralar. Hiç boş kalmıyoruz. Her günün ardından bazı işlerin yapılmış olması mutlu ediyor insanı. Benzer bir muhasebeyi emekli olmadan önce de yapardım. Günün sonunda hiçbir işin sahibi olamamışsam eğer içime bir sıkıntı düşerdi. Genel olarak işler düzgün gidiyor diyebilirim. Geriye kalan tek sorunumuz eleman. Belki de sorunların en büyüğü…

Sabahın yedisinde haber vermelerini bekliyordum. Yukarı yaylaya çıkıp su şebekesinin nasıl çalıştığını, hangi vananın nereye hizmet ettiğini gösterecektim Fikret Beyin adamlarına. Geçen sene sular bol iken su vereceğimize dair söz verdiğim bir arkadaş. Kendi arazisine bir tank yaptırmıştı suyu depolamak için. Benden habersiz ana vanayı açınca depolarına su gitmeyince boruların tıkandığına hükmetmişler. Oysa arada bilmedikleri bir başka vana vardı. Sorsalar söyleyeceğim. Elemanlar kafalarına göre gidince hem kendilerine hem bana zarar veriyorlar.

Saat dokuz buçuğu geçiyordu aradıklarında. Hemen geliyorum dedim. İlk kez dün reglajını yaptırdığım yoldan arabayla çıkacağım. Orta yaylanın girişinde inip demir kapının asma kilidini açıyorum. Yol güzel olmuş ama satıh oldukça gevşek. Sağa ilk virajda arabanın tekerleği boşluğa düşüyor. Geri gelip sağlama oturmayı düşünüyorum ama kalkış için yaptığım her hamle boşa çıkıyor. Patinaj yapan teker altında çukur açıyor. Camdan geriye bakıyorum. Arka tarafta yol kenarına iyice yaklaşmışım. Endişelenmemek için bir neden kalmıyor. Son kez şansımı deniyorum. Araç sarsılarak dikiş tutturuyor bu kez. Durmaksızın virajı alıyorum. Yukarı yaylaya kadar oldukça dik yokuşlar ve keskin dönüşlerde başka sorun yaşamıyorum.

Yukarı çıktığımda havuz başında Fikret Beyin iki adamı görünüyor. Sistemi anlatıyorum onlara. Ana vana ve bir tali vanayı kırmışlar. Kırılanları değiştirmek için malzeme bekliyorlar. Bir daha müdahale etmeden beni aramaları konusunda ikaz ediyorum.

Aynı yoldan aşağı iniyorum. Niyetimiz bir an önce pazara gitmek. Bugün küçük pazar kuruluyor. Zeytin’i veterinere götürüp aşılarını yaptırmak istiyoruz. İşin içine pazar alışverişi ve diğer işler girince o kadar saat arabada duramayacağını düşünüyoruz, vazgeçiyoruz. Kapı pencereyi kapatıp çıkıyoruz yola. Yarı yoldan geri dönüp şarjda unuttuğum telefonumu alıyorum.

Pazar alışverişimizi yapıyoruz. Közlemek için bir çuval kapya biber daha alıyoruz. Eşimdeki hazırlık hevesine şapka çıkartıyorum. Yorulmaması için engel olmaya çalışıyorum.

Önce belediye emlak servisinden Taş Ev’in emlak değerini gösterir belgeyi alıyor daha sonra muhasebecimize uğrayıp eşimle yaptığım sözleşmeyi veriyoruz. Bugün itibarıyla eşimin resmen kiracısı oluyorum. Maliyeden bir görevliyi alıp durum tespiti için yaylaya çıkıyoruz. Taş Ev’e o da bayılıyor. Mutfak ekipmanlarının faturasını soruyor. Bulamıyoruz. Belki de fatura kesmeyi unuttu şirket. Yarın muhasebecileri ile yine görüşeceğiz. Maliyeci bol bol resim çekip Taş Ev’i arkadaşlarına tavsiye ediyor.

Burak Beyin ustası arıyor. Yarın öğleden sonra havuzun cam mozaiği için geleceğini söylüyor. Bugün beklediğimiz prefabrik binalar vinç ayarlayamadıkları için yarına kalıyor. Çay ocağının davlumbazı için Torbalı’dan gelen Yücel Usta yarın sabah ölçü almaya gelecekmiş. Son olarak İtfaiye tarafından istenen bakır boru tadilatı ve gaz detektörü montajı işini yapacak Şükrü’yü arıyorum. Pazar günü gelip işleri yapacağını söylüyor.

Tabelacıya uğrayıp menü, broşür, kartvizit, bilgi levhalarını görüşüyoruz. Pazar günü onlar da yaylaya gelip fotoğraf çekecekler.  

Dönerken Kadir’in dedesi Cambaz Ali’nin bahçesine uğruyoruz. Cambaz Ali’den başka annesi ve anneannesi var bahçelerinde. Üç gün önce askerliğini yapmak üzere Mardin’e gitmişti Kadir. Bir yönden “Allah kavuştursun” a gitmişken diğer niyetimiz köy tipi taş fırında tavuk pişirmesini öğretmelerini istemek. Kadir bunu yapıyorsa dedesi daha güzelini yapar herhalde. Pazartesi gününe taş fırında yapılacak öğle yemeği için sözleşiyoruz.