NEVRUZ ŞENLİĞİ

26/03/2017 Pazar, Tire

Bugün Nevruz, baharın gelişini karşılıyor insanlar. Her yerin kültürü farklı tabii. Bir başka kutlanır burada Nevruz. Sabahın erken saatlerinde yiyecekler, içecekler, mangallar hazırlanır, arabalara doldurulur, uygun buldukları ağaç diplerine serilir insanlar sere serpe. Çocuklar uçurtma uçurur babalar mangal başında. Özellikle Balım Sultan dedikleri türbe civarında iğne atsanız yere düşmez. Evlerde kimse kalmaz, sepetini alan kırlara koşar. Hırsızlara gün doğduğu gündür bugün.

Elemanlarla dün gün boyunca tartıştığımız konuydu Nevruz. Eşimle ben çok iş olacak beklentisi içinde değildik önce. Aşkın Şef ise bugünden çok umutluydu. Onun bu düşüncesi kafamızı iyice karıştırdı. Ne olur ne olmaz diye hazırlıklı girdik güne. 

Evden erken çıktık. Ekibe yeni katılan genç kızımız kapıda bizi bekliyordu. Onu alıp diğer elemanlarla birlikte yola koyulduk. Yolumuz üzerinde içi tıkış tepiş insan dolu araçlar en iyi yeri kapma telaşında. El birliğiyle hazırlıklarımız tamamlanıyor. Kahvaltı için ilk gelen misafirlerimiz Kuşadası'ndan. Favori mekan yine teras. Rezervasyonlar başlıyor. Bir anda teras doluyor. Hava bugünün hakkını veriyor. Güneş yakmaya başlayınca misafirler gölge aramaya başlıyorlar. Çaylar, kahveler salona taşınıyor. Günün ilerleyen saatlerinin gözde mekanı veranda. Kıştan beri hafif alkollü içkilerle meşrubatın en fazla servis edildiği gün oluyor bugün. 

Telefon trafiğinin yoğunlaştığı saatler. Telefonum birbiri ardına çalıyor. Yerimizin olup olmadığını soruyor arayanlar. Bir anda ses gidiyor. Son arayan numaradan ben arıyorum. Yine ses yok. Ne meşgul sesi, ne de çalma sesi. Başka bir telefondan arıyorum. Tam gününü bulur bu aksilikler. Bir ara elim mikrofon açık düğmesine takılıyor, karşıdan gelen sesler duyulmaya başlıyor. Olayı çözüyorum. Telefonum çalınca mikrofon açık düğmesine bastığımda karşı tarafın sesini alabiliyorum. Aksi takdirde karşı tarafın sesi gelmiyor. Elimde telefon, karşı tarafın dediklerini cümle alem dinliyor.

Yine telefonum çalıyor. Açma düğmesine basınca karşı taraftan bir kadın sesi geliyor. Oysa henüz mikrofon açık düğmesine basmamışım. Kendi kendine düzeliyor telefonum. Karşımdaki ses bir grup hanımın yemekli toplantısı için rezervasyon yaptırmak istiyor. Başka bir telefon Lions Club yemeği için altmış kişilik yerimiz olup olmadığını soruyor. İşte bu günün en güzel sorusu bu. Daha önce Lions ve Rotary kulüplerinin ayda bir düzenledikleri yemekli toplantılarının şeref konuğu olmuştum. Bu organizasyonlar üyeleri arasında güzel bir şekilde yardımlaşırken sosyal faaliyetlere ortam sağlıyor. Her ay mesleklerinde başarılı gördükleri bir kişiyi onur konuğu olarak ağırlıyorlar. Konuk olan kişi mesleğinin incelikleri hakkında bir konuşma yapıyor. Bulunduğumuz ilçede bahsettiğim iki güzide klübün olmayışına hayli şaşırmıştım. Beni arayan kişi şirketleri olan ve ticaretle uğraşan bir zat. İzmir'de yaşıyormuş. Konukları yurdun değişik yerlerinde Lions Club başkanlığı yaptığı dönem arkadaşları. Uzunca sohbet ediyoruz telefonda. Web sitemizin adresini veriyorum. Altmış arkadaşına göndereceğini söylüyor. İlçede Lions Club kurulmasını arzu ediyor. Ben de bu fikrini destekliyorum. Hoşuna gidiyor. Aralarına katılmamdan memnun olacağı hissine kapılıyorum. Kim bilir belki de Lion olmak var kaderde. Lionların eşlerine Lioness çocuklarına Leo denildiği geliyor aklıma. 

Akşam misafirlerinin dışında rakı içen pek yok. Rakı masaları pikniklerde kuruluyor. Yoğun bir gün yaşarken bugünkü servisimizde kafe tarzı talepler yorucu oluyor. Tanıtım açısından iyi bir şey aslında bu. Taş Ev'i duyan, merak eden gelip çayımızı içiyor. Onlara mekanı gezdiriyor, ilgileniyoruz. Biliyoruz ki, bir sonraki sefer en değer verdikleri dostlarını, misafirlerini burada ağırlayacaklar.