Baharın ilk günü bugün. Sabah elektrikçinin yanına gittiğimde onu dükkanda bulamadım. Elektrik dağıtım şirketindeymiş. Yarım saat kadar gelmesini bekledim. Yine gelemeyince telefon ettim. İşleri bitmemiş, öğleden sonra çıkalım dedi. Mecburen peki dedim. Artık kızmıyorum bu tür şeylere. Alışkanlık mı yaptı, yoksa kritik aşamayı geçtiğimizden mi bilmiyorum. Aslında toplayıp kenara atılacak şey değil bunlar. Adamla randevulaşıyorsun, saatinde buluşma yerine gidiyorsun ve sonunda sana bugün işim var yarın gidelim diyor.
Bugün Salı Pazarı kuruldu. Artık resmen korkuyorum bugün pazara gitmeye. Gideceksen araba maraba götürmeyeceksin. Koca arabayı park edeceksin diye üç tur atıp şansın varsa en az bir kilometre ötede yer bulabiliyorsun. Benden başka bu konudan şikayetçi olan da yok galiba. Pek çoğu işin kolayını bulmuş. Kişi başına düşen motosiklet sayısının en yüksek olduğu ilçeye gidiyorsun deselerdi inanmazdım. Kız, erkek, genç yaşlı herkesin altında bir tane var. Pek çoğunun trafik bilgisi yok. Ha tarlada traktör kullanıyorlar ha şehirde motosiklet.
Sabaha kaldı bizim işimiz en sonunda. Allahtan ruhsat ve tapu fotokopilerini bugün arayıp buldum. Ağırlıklı olarak kitap okuyarak ve başladığım çeviriye devam ederek değerlendirdim bugünümü. Kısa roman sınıfında geçen öykünün yarısının çevirisi hazır. Sözünü tutarsa eşimle birlikte üzerinden geçeceğiz tekrar. Bunun gibi beş altı öykü bulabilirsem kesinlikle bir kitapta toplamayı düşünürüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder