 |
| TAŞ EVDEN TİRE MANZARASI |
Bazı dostluklar vardır karşılıksız, katıksız. Ne geçen yıllar eksiltir değerini ne de menfaatler bozar. Onları görmesen, duymasan bile hep iyi şeyler geçer aklından. Aramazlarsa eğer gönül koymazsın. Her zaman haklı bir nedeni vardır sana göre bu aramamaların.
Yıllar sonra telefonun çaldığında duyarsın seslerini. Ayrılık yılları aylara, aylar günlere, günler saatlere, saatler dakikalara, dakikalar saniyelere dönüşür yıldırım hızıyla. Sanki hiç ayrılmamışçasına devam eder kaldığı yerden. Hayat mücadelesinde soluklandığın bir an aklına düşerse bazen, sen de onları ararsın. Ne onlar sana, ne sen onlara "Niye aramadın bunca zaman?" diye sorar.
Fazla değil böyle dostlarımın sayısı. Ancak bir elimin parmakları kadar. Bugün ziyaretime gelen işte onlardan biri. Uzun yıllar geçti birbirimizi görmeyeli. Önce şehirler girdi araya, sonra iş temposu. Aslında hepsi bahane. Aklında olduk birbirimizin, buydu önemli olan.
Kıymetli eşleriyle birlikte Aydın'dan geldiler, bize onur verdiler. Kaplan Çam Restoran'a gittik. Yedik, içtik, bol bol sohbet ettik, yılların özlemini giderdik. Daha sonra yaylaya çıktık birlikte. Bahçemizi, taş evimizi gezdirdik.
Dönüş yolunu uzattık biraz. Kısa şehir turu yapıp döndük evimize, kaldığımız yerden devam ettik sohbetimize. Eski günleri andık, geleceğe dönük hayallerimizden bahsettik. Çocuklarımızın kulaklarını çınlattık, eski dostları andık. Ne iyi yaptılar da geldiler, bizi mutlu ettiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder