KAPLAN FINDIĞI

29/06/2016 Çarşamba, Tire

Elektrikçi Ali erken saatte arayıp "Yarın sabah sizin işleri bitireceğiz." dedi. Eğer sözünü tutarsa günün sürprizi bu olacak.

Ünal Usta'ya güveniyordum. Defalarca aradım. Her seferinde "Bir saate kadar gelecek ustalar." demesine rağmen ne gelen oldu ne giden. Tuvaletlerin iç kapıları kaldı yine.

Ne varsa Torbalı'dan bulduğum Tire'li Yücel Usta'da var. Telefon edip yola çıktığını ve bir saat sonra yaylada olacağını söyledi. Günün sözünü tutanı o oldu ve dediği saatte bahçe kapısına geldi. Arçelik servisinde oyalandığımız için geldiğini bildirdiğinde Kaplan Köyüne yeni girmiştik. İlk kez Tireli bir esnafı bir kaç dakika bekleterek tarihin altın sayfalarına yazıldık. Yücel Usta'nın çocukluğu ve gençliğinin geçtiği yerler eşiminki ile aynı. Bu nedenle çok sayıda ortak tanıdık ve anı döküldü ortaya. Usta saatler süren çalışmasında davlumbazın bacaya bağlantılarını yaparken hep maziden konuşuldu. Ölçülerini alıp sırra kadem basan Atilla Usta'nın yapacağı hidrofor ve sanayi tüplerinin kabinlerini de Yücel Usta'nın yapmasını istedim. 

Tabak, bardak, kaşık, çatal ne varsa ambalajlarından çıkartıp makinede yıkamaya devam ettik. Eşyalar dolaplara yerleştirildi. Eşim bu işlerle uğraşırken ben de Ünal Usta'yı aramaya devam ediyordum. Tabela reklam işleri için Ahmet Bey'e telefon etmek geldi aklıma. O da gelmeyi unuttuğunu söyledi. Garip buradakiler. Sanki yüz tane işi var da benimkini arada unuttu (!)

Yakup Usta'yı arıyorum. Karısı ile birlikte yukarı yaylada çalışıyormuş. Yatık erik ağacını kesmiş. En alttaki pınarı açmış. Suyun kesilme nedeni borunun tıkanmış olmasıymış. Daha ince bir boru uydurup havuza çekmiş suyu. Aradığımda alt taraftaki yol üzerini kaplayan otlarla ceviz fidanlarının üzerini örtmüş otları biçiyormuş makineyle. Ot biçme motorunun sesi artık gelmiyor aşağıya. "Ben de birazdan gelirim yanına." diyorum. Bunu dememe sebep her an beni karşısında bulma tedirginliği içinde işi savsaklamamasını sağlamak...  

Ahmet Beyi ve Ünal Usta'yı bekliyor olmam yukarı yaylaya çıkmama engel aslında. Zaman geçiyor, ne biri ne de öteki geliyor. Aşağı yaylanın havuzu tamamen dolmuş hatta taşmaya başlamış. Ana tahliye vanasını açıyorum. Damlama sulama ağını çözmek istiyorum. Ekibin başında sürekli bulunamadığımdan ne vanaları koydukları yerleri ne de vanaların suladıkları bölgeleri bilmiyordum. Boruları takip ederek teker teker sulanan ağaç ve fidanları ile bütün vanaların yerlerini buldum. Vanaları teker teker açık konumuna getirdikten sonra suyun boru içlerine dolup küçük fıskiyelerden ağaç diplerine akışını gördükçe büyük haz duydum. Kova kova su taşımakla günlerce uğraşıp yapamayacağım işi bu sistem anında çözüyordu. Arada tıkanan meme uçlarını kurcalayıp açtım ve ağaç köklerine suyun akmasını sağladım. Hatların bazı bölümlerine su gitmediğini fark ettim. Boru bir yerde katlandığı zaman suyun geçişi kesiliyordu. Bu katlı yerleri düzelttikten sonra suyun aktığını görüyordum. Kümesin içinde kalan ceviz fidanına hat çekmeyi unutmuşlar. Alt taraflarda atladıkları birkaç ceviz fidanı daha var. Bunları Salih Usta'ya söylemem lazım. Dönüp iki kova su doldurduktan sonra sistem dışında kalan ceviz fidanlarını suluyorum. Nasıl sulamam ki? Kendi ellerimle diktim bunları bu yıl, kova kova can sularını taşıdım. 

Aşağı yaylanın neredeyse tamamını dolaşıyor, bütün vanaların yerini tespit ediyorum. En alt kesimde borunun ucunu açık bırakmışlar. Bütün su bu noktada boşa akıyor. Hemen katlayıp kesiyorum suyun akışını. İşleri yarım yamalak yapıyor bu ustalar. İyi ki güvenmeyip çıkmışım dolaşmaya... Dönüşte fındık ağacının resmini çekiyorum. Koca ağaç ama üzerinde hiç meyve tomurcuğu yok. Geçen yıl hiç olmazsa iki avuç kadar meyve vardı üzerinde. Yoksa zamanı mı değil? Bilmiyorum.

Ünal Usta'yı arıyorum. Cevap yok. Yarım saat geçtikten sonra dönüyor bana. Doktorda olduğu için açamamış telefonu. Kulakları çınlıyormuş. "Bugün gelemeyecek herhalde senin ustalar." diyorum. "Gelmediler mi daha?" diye soruyor bana. "Yok gelen giden" diyorum. "Selim Usta'yı arayıp sana döneyim." diyor. Dönmüyor.

Güzel bir kayısı eriği ile onun bitişiğinde mürdüm eriğinin yanından geçiyorum. Aşı yapılmamış, doğal yoldan bitmiş fidanlara, ya da ağaçların köklerinden filiz vermiş dallara deli dendiğini geçen yıl öğrenmiştim. Bu delileri akıllandırma işine ise aşı deniyormuş. Geçen sene deli kestanelere yaptığımız onlarca kalem aşısından çok azı tutmuştu.

Bahçenin en uzak köşesinden çıkıp Taş Ev'e döndüğümde eşimi belinden ıstırap çektiğini görüyorum yine. Son bir haftadır ne kadar iyiydi oysa. Seslenmiş bana ama iyice uzaklaştığımdan dolayı duyamamışım sesini. Fena tutulmuş beli. Ahmet Bey arıyor. Köye gelmiş, tarif ediyorum bulunduğumuz yeri. "Fatih beyin Çam Restaurant 'ını geçtikten sonra sola doğru yayla yoluna döneceksiniz. Asfalt yolu takip edip tam bin iki yüz metre sonra sağlı sollu beton çit çekilen yerin başındaki demir kapıdan içeri girersiniz. Yok, yok biz kapıda karşılarız sizi"

Ahmet Bey'i kapıda karşılıyoruz. Hava iyice kapandı. Yağmur mu yağacak yoksa? Dün haberlerde İzmir dışında bütün bölgelerin yağmurlu olduğunu duymuştum. "Şu şanssızlığa bak!" demiştim kendi kendime. Aklım zeytin fidanlarında... Göz göre göre kurutacağız.

Ahmet Bey'i içeri alıp Taş Ev'i gezdiriyoruz. Çok beğeniyor. Burayı çok iyi tanıtan bir web sitesi gerekir deyip tanıdığı birini öneriyor. Bilgi ve yönlendirme levhalarının yerini ve ebatlarını konuşuyoruz. "Logo konusunda ben de bir çalışayım bakalım." diyor. Tekrar bahçe dışına çıkıp tanıtım levhasının yerine karar veriyoruz. Yönlendirme levhaları için iki yer belirliyoruz. Biri köyün içinden yayla yolu girişine, diğeri köye varmadan bize ait zeytinliğin başladığı yere.

Yakup Usta'nın pikabını görüyorum çamlığın önünde. Belli ki ben çıkacağım diye mesai saatinin sonuna kadar beklemiş. Ahmet Bey'i uğurlarken gök gürlemesi ile birlikte yağmur damlaları irileşiyor. Az önce Taş Ev'in salonunda pencereleri açmış, çisil çisil yağan yağmurun yapraklara vururken çıkarttıkları sesi dinlemiştik. Suyla buluşmasının ardından havaya yayılan toprak kokusunu ciğerlerimize çekmiştik. Ünal Usta'yı ve ardından Selim Usta'yı son kez arıyorum. Aramalarım cevapsız kalıyor. Bundan sonra gelmezler artık. Eşimin rahatsızlığı artıyor. Eve dönmemizi istiyor. Yağmur bastırıyor birden. Kapıları kapatıp çıkıyoruz yola. Kırk yılda bir ağız tadıyla sulama yaptım ama buna hiç gerek yokmuş bugün. Yağsın da zeytinler sulansın. Bahçe kapısında geliyor aklıma. Gidip havuzun tahliye vanasını kapatıyorum.Hiç olmazsa havuz boşalmasın...

Çarşıya uğruyoruz. Dün alamadığım ceviz kıracağını ve tuvaletler için eksik kalan bir aplik alıyorum. Yarın elektrikçiler gelecek. Kalan işleri tamamlayacaklar...