KATEGORİLER

BLOGGER KİTAP KULÜBÜ (BKK) (5) Gezi (28) Günce (614) Kitaplarım (249) ÖYKÜ (125) Sohbet (383) ŞİİR (3)

16 Ocak 2020 Perşembe

MASALIN MASALI - ORTAK ÖYKÜMÜZ

Ortak öykümüz heyecanlı bir şekilde sürüyor. Masal maceradan maceraya koşuyor. Ailesi onun peşine düşmüş, kasabadan gençlerle birlikte endişe içinde her yerde onu arıyorlar. Daha önce masalımızın "Cadının Öfkesi" adındaki 7. Bölümün yazmıştım. 18. bölümde sevgili Ebrar arkadaşımızın kaldığı yerden devam ettim. Öykünün bütün bölümleri Sessiz Gemi arkadaşımızın blogunda. Bu güzel öyküye yeni katılmak isteyenler ya da daha önce katılan arkadaşlardan yine yazarım diyenler sevgili Sade ve Derin / Deeptone veya Sessiz Gemi / Kavanozdaki Beyin arkadaşımıza bildirsinler. Kim bilir bu sayede ortak bir masal kitabımız olur belki ileride. İşte benim Masal'a yaptırdıklarım: 

MASALIN YALANI

Endişeyle Ermiş Dede'ye dönerek "Geldiler işte!" diyerek fısıldadı Masal. Ermiş Dede işaret parmağını dudağına götürüp sesini çıkartmamasını işaret etti. "Sen benim dediklerimi yap ve sakın heyecanlanma." dedi sessizce.
Tok sesiyle kapıya doğru seslendi. "Kim o kapımı vuran?"

Masal'ın büyük ağabeyi cevap verdi. "Küçük kardeşimi arıyoruz, bize yardımınız dokunabilir belki." 

Ermiş Dede kapıyı açtığında karşısında Masal'ın annesini, ağabeylerini, simyacıyı ve kasabadan bir kaç köylüyü gördü, hepsi merak içinde kendisine bakıyorlardı. "Buyurun içeri girin." dedi. Kasabadan yardıma gelen köylüler Ermiş Dede'nin Masal'ı kaçırmış olabileceği ihtimalini düşünüp evin çevresini araştırmak için dışarıda kalmak istediler.    

Masal, annesi ile ağabeylerinin kendisini aramaya çıkacaklarını tahmin etmişti. Köpük'ün bir an önce iyi haberlerle yanına dönmesini bekliyordu. Ondan haber almadan Orman Perisi İzu'nun yanına gidemezdi. Karşılarında kendisini bir oğlan çocuğu olarak gördükleri vakit başından geçenleri nasıl anlatabilirdi ailesine Masal. Kolay kolay kimseye inandıramazdı başından geçenleri. Anlatmasa ağabeyleri haksız yere Ermiş Dede'ye yüklenip onu incitebilirlerdi. Masal bunları düşünüp çaresizlik içinde ağlamaya başlayınca Ermiş Dede ona plânını açıklamıştı. "Aslında gerçek adının Ökkeş olduğunu, ormanda ailenle piknik yaparken kaybolduğunu, yolunu ararken sana benzeyen Masal isminde bir kız çocuğu ile karşılaştığını, ondan ayrıldıktan sonra önünü kesen kasaba korucularından korktuğun için gerçek adını değil, Masal'ın adını verdiğini ve daha sonra seni korucuların elinden alıp  evime getirdiğimi söyleyeceğiz." dedikten sonra emin olmak için bir de "Anlaşıldı mı?" diye sormuştu Masal'a. Masal yaşlı gözlerle başını sallamış, yalan söylemeyi sevmediği halde çaresiz kabul etmişti Ermiş Dede'nin önerisini.

Önce Masal'ın annesi, daha sonra ağabeyleri eve girdiler. Son olarak Simyacı kapıdan geçerken Köpük de sessizce içeri süzüldü. Salonun bir köşesine sinmiş Masal'ı gören annesi neşeyle onun yanına yaklaşırken önüne kedi fırlamış araba gibi durdu aniden. "Aman tanrım, bu bizim kızımız değil, bir oğlan çocuğu. Ne kadar da çok benziyor Masal'a" Ağabeyleri de şok olmuşlardı. Gerçeği Merhamet Cadısından öğrenen Simyacı, Masal'ın ailesinin karşılaştığı bu duruma vereceği tepkileri endişe içinde izliyordu. Ermiş Dede, "Kızınıza benzettiniz sanırım bizim ufaklığı." dedi Masal'ın annesine. Bu arada köpük Masal'ın yanına sokulup işlerin yolunda olduğunu müjdeledi.

Ermiş Dede, Masal'ı yanına çağırdı. "Gel buraya korkma Ökkeş oğlum, hadi anlat ormanın derinliklerinde gördüğün küçük kızı misafirlerimize." dedi. Ağabeyleri sabırsızlıkla sıkıştırmaya başladılar Masal'ı. "Hadi anlat bize nerede gördün kardeşimizi, neler konuştunuz onunla?" Masal, yaşlı gözlerle anlatmaya başladı. "Ona evin arka taraflarındaki ormanın derinliklerinde rastladım. İkimiz de kaybolmuş, ailemizi bulmaya çalışıyorduk. Adının Masal olduğunu söyledi. Bir süre birlikte yürüdükten sonra yol ayrımına geldik. Tamam, bu yolu hatırladığımı sanıyorum dedi ve vedalaşıp ayrıldı benden. Uzun bir süre yalnız başıma yürümeye devam ettim, hava iyice kararmıştı. Daha sonra kasabanın korucuları  ellerinde tüfekleri olduğu halde yanıma gelip ormanın içinde ne işin var senin diye kızdılar bana. Çok korkmuştum. İşte tam o sırada Ermiş Dede beni alıp evine getirdi, karnımı doyurdu." dedi.

Masal'ın ağabeylerini bilerek yanlış yere yönlendirdiğini anlamıştı Simyacı. Hemen ayağa kalktı, Masal'a çaktırmadan göz kırptıktan sonra ortaya konuştu. "O zaman niye vakit kaybediyoruz biz burada, çocuğun dediği yöne, evin arka tarafına doğru yola çıkıp bir an önce aramaya başlamak lâzım Masal'ı." dedi. Hepsi evden dışarı çıktılar, kapıda onları bekleyen korucularla birlikte evin arkasındaki sık ağaçların arasına dalarak gözden kayboldular. Masal'ın içini büyük bir huzursuzluk kaplamıştı annesi ve ağabeylerine hayatında ilk kez yalan söylemek zorunda kaldığı için.

Köpük, martının orman perisi tarafından verilen ökse otunu kokladığını, perinin böylelikle habercisine kavuştuğunu ve Cennet Gözü kasabasında bulunan mezarlıktaki iris çiçeklerinden istedikleri kadarını toplayıp Merhamet Perisine götürebilmek için önlerinde artık hiçbir engelin kalmadığını söyledi. Ermiş Dede, "Öyleyse bir an önce çıkın yola karanlık çökmeden." dedi Masal'a. Yanlarına birkaç parça çörek ve kurabiye verip uğurladı evinden. Köpük önde, Masal arkada, ölüm çiçeklerinin bulunduğu yere doğru yola koyuldular. Ağaçların arasında ilerlerken birden kuşların cıvıltısı kesildi,  yakınlardan gelen korkunç bir homurtu sesine ürkerek kulak kabarttılar.

Gönderen zaman: 20 yorum:
Etiketler:

15 Ocak 2020 Çarşamba

AĞAÇ EV SOHBETLERİ # 20

Ağaç Ev Sohbetleri oldukça zevk aldığım etkinliklerden biri oldu. Hele seçilen konular düşünmeye sevk edici, araştırmaya yönelik, tartışmaya açık olunca daha da çok hoşuma gidiyor. İnsanların aynı konu hakkında farklı düşüncelerini paylaşması ufkumu açıyor. Yirminci haftada sevgili Mavi Lale'nin seçtiği konu oldukça derin. İşte Ağaç Ev Sohbetleri # 20 'nin konu başlığı:

Ölüm kavramı sizin için ne anlam ifade ediyor? Genelde sevdiğiniz bir insanın vefatı, özellikle annenin vefatı ve hissettirdikleri üzerine.

Beklenen bir sondur bana göre ölüm. İstisnasız her canlının yaşam sahnesinden çekilmesidir. Madem ki dünyaya gelen tüm canlılar belli bir süre yaşayıp bu alemi terk ediyor, bunun doğum gibi doğal olduğunu kabullenip ölümden korkmamak gerekir. Sevdiğimiz bir insanın vefatı, özellikle annemizin vefatı çaresiz bir kabulleniştir. Onca anıyı paylaştığımız, üzerimizde sonsuz emeği olan bir kişinin kaybı elbette çok üzer bizi. Fakat kimsenin böyle bir sona itiraz etme lüksü yoktur. Belli bir dönem acı çekilir, zaman içinde içimize düşen ateş küllenir. Sonuçta vakti gelince bizim sonumuz da aynı adrese çıkacaktır. 

Ölüm kavramının üzerinde biraz durmak istiyorum. Bugüne kadar bilim, din, felsefe ve tasavvufun konusu olmuş ölüm. Üzerine şiirler, şarkılar yazılmış. Yaşarken ölüme çareler aramış bazıları, Ab-ı Hayat'ın peşine düşmüş nafile, kimileri Reenkarnasyon'la kendini avutmuş, kimileri de cennet hayaliyle yaşamış. Kendimi kandırmak istemiyorum, bana göre bir "hiç"liktir ölüm. Ahiret, kabir azabı, sırat köprüsü, cennet cehennem tartışmaları ve yorumlarına ilişmeden haddimi aşarak varoluşu sorguladığım bu hayatta iyi işler yapan insanlarla kötü işler yapanların aynı sonda buluşmalarını adaletsiz buluyorum aslında. Madem hiçliğe gideceğiz var olmamızın anlamı ne? Bu soruya cevap ararken sanki bir oyunun aktörleri ya da figüranlarıymışız gibi geliyor bana. Yaşam bir deney, dünya bir laboratuvar gibi sanki. Bilinmez bir yerden dünyaya birer tohum atılmış ve buradan türeyen canlı hayatın gidişatı izleniyor. İşin ilginç tarafı bu tohumu atan da olacak bitecekler hakkında fikir sahibi değil. Merak ediyor işte, zalimlik, adaletsizlik, sevinç, üzüntü, açlık, yoksulluk, zevk, şatafat gibi binlerce, hatta milyonlarca olguyu milyarlarca insan üzerinde test ediyor. Bu kendisine ne kazandıracak bilmiyorum. Bilinmeyenler o kadar çok ki. Ölüm bu kadar çok bilinmeyen arasında belki en çok bilineni. Beden ölür, ruh ölmez derler. Ruh dediğin nedir ki? Gaz gibi bir şey mi, beden ölünce göğe yükselsin, zamanı gelince hesap versin. Evet, kainat muazzam bir düzen, kusursuz bir işleyiş. İnsan hala gelişme yolunda. Gün gelecek, belki de çaresi bulunacak ölümün. Bunun iyi bir şey olduğunu sanmıyorum. Beş yüz yıl, bin yıl yaşansa bıkılmaz mı bu hayattan?          
Gönderen zaman: 10 yorum:
Etiketler:

13 Ocak 2020 Pazartesi

NOTRE DAME'IN KAMBURU MÜZİKALİ

Sıra dışı bir pazar oldu bugün benim için. Sabah iki gün önce kaybettiğimiz değerli bir yakınımızın Amerika'daki torununun gelmesi için ertelenmiş cenaze merasimine katılmak üzere Tire'ye gittik. Tire'nin en tanımış simalarından herkesin hoca dediği resim öğretmeni, ressam ve bir kültür abidesi Seha Gidel 92 yaşında yaşama veda etti. Açıkçası onun anısına adını verdikleri Kültür Merkezinde bir tören bekliyorduk ama olmadı. İlçe kültür müdürlüğünün bunu düşünmemesi şaşırttı ve üzdü bizi. 

Akşama, kızımın geçen hafta biletlerini aldığı "Notre Dame'ın Kamburu" isimli müzikale gidecektik. Tam zamanında Atatürk Kültür Merkezi Adnan Saygun Salonuna yetiştik. Güzel bir oyun seyredeceğimizi umarken sonuç hiç beklediğimiz gibi olmadı. Victor Hugo'nun ünlü romanından esinlenerek ortaya konulan oyun 1998 yılında Paris'te sergilenen "Notre Dame de Paris" müzikalinin kötü bir kopyasıydı. Emeğe saygı konusunda duyarsız biri değilim fakat kötüye iyi dersek seviyeyi düşürdüğümüz gibi iyilere de haksızlık olacağı kanaatindeyim. Oyuncuların resmen play-back olarak seslendirdikleri, oyun boyunca tek bir dekor ve tek tip kostümlerin sergilendiği, ses düzenindeki gariplik yüzünden hiçbir konuşmanın doğru dürüst anlaşılamadığı bir müzikal düşünün. Boşuna kaybettiğimiz zamana acıyarak eve geldiğimde ekşi sözlük ve diğer sosyal ağlarda yapılan yorumlara baktım. Tek olumlu bir eleştiri göremeyince hatamızı anladık. Oyunun tek güzel tarafı bizleri yanıltan afişi olmuştu. Müzikalin adı "Notre Dame'ın Kamburu" olunca balıklama dalmıştık. Afişte oyunu sergileyen kurumun küçük puntolarla sadece web adresi yazılıydı. Kumbara Görsel Sanatlar Merkezi kapsamında ortaya konulan oyun, yönetmeninden, ışıkçısına, dekorundan, ses sorumlusuna, sahnesine, oyuncularına kadar tam bir fiyasko. Hani ilk kez müzikal dinlemek için oyuna gelen biri müzikalden nefret eder. Bir ara üstü çıplak iki genç çıkıp dakikalarca break dance yaptı. Alaka kuramadık. Sonra bir ara müzik Urfa uzun havasına döner gibi oldu. Eşimle göz göze geldik, birazdan aney, aney diye ağıt yakmaları yakındır dedim içimden. Sanat adına bir emek verilecekse acemiliği seyircinin üzerinde pişirmek saygısızlıktır bence. Gidin, önce daha basit oyunlarda tecrübe edinin sonra kalkın bu işlere. 

Hızımı alamadım, youtube'tan müzikalin orijinal versiyonunu buldum ve hemen oturup bir kez daha burada izledim. Aradaki fark inanılmazdı. Ses, dekor, kostüm, ışık ve oyuncular muhteşem bir performans gördüm bu kez. Bir daha yorumlara bakmadan herhangi bir müzikale ya da tiyatro oyununa gidersem iki olsun.  

"Notre Dame'ın Kamburu" adlı romanın konusunu çoğu insan bilir . Kısaca değinmek gerekirse;
Victor Hugo bu dev eserinde çirkin ve kambur olan kilise zangocu Quasimodo, Yüzbaşı Phoebus ve Başrahip Frollo ile çingene kızı Esmeralda arasındaki aşk ilişkilerini ve bu kişilerin ruhlarında oluşan ikilemleri konu ediyor. Oldukça kapsamlı ve üzerinde kafa yorulabilecek güzel bir eser.

   
Gönderen zaman: 28 yorum:
Etiketler:

12 Ocak 2020 Pazar

SAÇMALA(MA)

Tekir kedi ile arkadaşı Minnoş sahildeki kayaların arasındaki mağara süthanelerinin birinde oturmuş iki lafın belini kırıyorlardı. Muhabbet kuşu Cilvenaz kırıtarak geldi yanlarına, pençesindeki tepsiden iki kase süt ve birkaç parça patates topu bıraktı önlerine. Hafiften bir rüzgar esti, ölü insan kemiklerinden yapılmış sandalyelerden birini devirdi, deniz ise rüzgara aldırmamış, olabildiğince sakindi. 

Sütünden bir fırt çeken Tekir, arkadaşını baştan aşağı süzdükten sonra "Saçlarını kime yaptırdın Minnoş'cuğum, pek güzel olmuş." dedi. Minnoş, "Bizim sokağa yeni bir kuaför gelmiş, adı Mia, işini biliyor." diyerek merakını giderdi arkadaşının. Bir tıslama sesi duydular. Minnoş'un tüyleri diken diken oldu. Tekir "Korkma," dedi, "Biliyorum, zehirsiz bunlar." Ayhan sürünerek geçti ayaklarının dibinden, kayanın çatlağı arasında kayboldu. Sakin deniz birden kabardı. Büyük bir uçak yalpalayarak karşı iskeleye yanaştı. Kefaller gökyüzünde çığlık çığlığa kanat çırpıyor, denizden kapacakları bir martı yavrusunu kolluyorlardı.

Geceleri soğuk olurdu, bir ihtimal sıcak yatağında yüzü koyun uykuya dalmıştı anlatıcı, bedeninin alt kesimini örten blanketin üzerinden kayıp gittiğinin farkında değildi. 
Gönderen zaman: 12 yorum:
Etiketler:

YENİ BİR HAYAT BÖLÜM 48

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 48 ***

Evet dostum, seni tercih edecek Rauf Bey elbette. Yaptığın blöf değil. Seni yıllardır tanıyan, huyunu suyunu bilen genel müdürün bir türlü senin sabrını zorlamaktan alıkoyamayacak kendini. Bu kadar zıt karakterli iki insanı bir arada tutan ne? Hadi onu anladım, güven veriyorsun, çalışkansın, fedakârsın, her işe kolay adapte oluyorsun, dürüstsün, işini biliyorsun da sen onda ne buluyorsun? Bu soruyu sürekli soracaksın kendine. Sana değer veriyor, teknik konularda sözünü dinliyor, yeri geldiğinde ödüllendiriyor ve en önemlisi de senin yapamayacağın ya da yapmakta zorlandığın işleri yapıyor. Meselâ daire başkanları şantiyeye geldiğinde lavabonun kapısında bekleyip onlara havlu tutabiliyor. İdare elemanları iş dışındaki taleplerini hiç zorlanmadan ona iletebiliyorlar. O da bu talepleri zevkle en kısa zaman diliminde karşılıyor. Çünkü biliyor ki kendisine gebe kalacak bu insanlar. Zamanı geldiğinde en olmaz denilen işleri bile hallettiğini görüp şaşıracaksın.

Derivasyon tüneli betonlarında pürüzsüz bir yüzey aranır. Ancak uygun beton karışımı kullanmadığınız için mi yoksa betona ilave edilen uygun kimyasal katkı bulamadığınızdan mı bilinmez çelik kalıp sökülünce yüzeyler kurt yeniğine benzer bir görünümde çıkacak. Şantiye kalite kontrol laboratuvarındaki arkadaşlarınla problemi çözmeye çalışırken Rauf Bey yine sana bir sürpriz yaparak Bodrum'da villâ inşaatları yapan bir mühendisi bulup getirecek. Neymiş efendim, gelen arkadaş beton konusunda çok tecrübeliymiş! Sana haber vermeden böyle bir oldu bittiyle işine müdahale etmesi genel müdür bile olsa kabulleneceğin bir durum değil. Sana hadi anlat sorununu bu arkadaşa diyecek. Fena halde bozulacaksın. Bu işler deneyerek uygun karışımı bulmaktan geçer dostum. Öyle bir bakışta çözülmez ki. Hem daha henüz işin başındasın. Hani her şeyi denedim, olmadı desen eyvallah, git dışarıdan yardım al. Madem bu işi çözemeyeceğime kanaat getirdiniz, işte Halep, işte arşın diyeceksin. Zavallı adam da şaşıracak bu tepkine. Onun bir suçu yok ki, çağırmışlar gelmiş. Senin bütün tepkin Rauf Beye.

Apar topar yemeğini yedirip gönderecekler bu bir bileni. Birkaç gün içinde uyguladığınız yeni beton karışımlarıyla sorun çözülecek. Siz Rauf Beyle böyle dalaşırken dışarıdan çok iyi bir ekip arkadaşıymış gibi görüneceksiniz. Çünkü ne kadar kavga etseniz de aranızda genellikle küskünlük olmayacak. Bu yüzden Rauf Bey'le arası bozulan kişiler, senin de onların karşısında olduğunu sanacak. Zaman zaman bunun sıkıntısını çekecek, haksızlığa uğrayacaksın. 

Proje kapsamında tamamlanan çevre yolunun geçici kabulü yapılacak. Bu esnada tünel kazılarında meydana gelen göçükler, portal aynalarındaki heyelânlar canını hayli sıkacak. Bir dini bayram tatilinde gönüllü olarak şantiyede kalıp bir avuç tünel işçisiyle birlikte beklemeye tahammülü olmayan göçük sorununu çözeceksin. Bayramın ilk gününde tünel problemi ile uğraşırken bir haber gelecek. Trafiğe yeni açtığınız yolda ticari bir taksi kaza yapmış. İzmir'den aldığı iki yolcudan birinin ve şoförün hayatını kaybettiği kaza bayramın tadını kaçıracak. Yolun cazibesine kapılan şoför gaza yüklenmiş ve ardından şarampole uçarak birkaç takla atmış. Ağır yaralı diğer yolcuyu gelen ambulans hastaneye götürecek.

Bu arada baraj tipinin değiştirilmesine yönelik çalışmalar hızlanacak. Bunun için bir dizi jeolojik araştırmaların yapılması gerekecek Avusturyalı bir Yahudi asıllı bir jeoloji mühendisi olan Johannes eğlenceli kişiliğiyle sana Karakaya günlerini hatırlatacak. Yabancılarla çalışmak bir ayrıcalık dostum, stresin zerresi yok. Onlarla birlikte yaptığınız çalışmalar her zaman keyifli geçecek. İngiliz asıllı Quentin de onlardan biri. Genç yaşına rağmen konusuna son derece hakim ve dünyaya hizmet ediyor. Yine bir İngiliz olan Andrew içlerinde en profesyoneli. Profesyonelliğin iyi ve kötü tarafları var sana göre. Bu Andrew'a da hem kızacak hem gıpta edeceksin. Bütün yabancı müşavir mühendislerinin sözleşmeniz gereği günlük çalışma bazında ödenen bir ücreti var. Konuyu ve soracağın soruları belirleyecek önce. Önüne gelen ödemeye esas detaylandırmada senin sorduğun sorulara cevap verebilmesi için yaptığı iki ya da üç günlük, bazen de üç saatlik araştırma, hazırlık süresini dahi dikkate alacak. Böyle bir durumu sen eksikliğin kabul eder, bir hafta çalışıp hazırlansan bile bunun parasını istemek aklından geçmez oysa.

Gerek şantiyede gerekse baraja yakın sahil beldelerinde gelen misafirlerle birlikte yediğiniz yemekler sana moral olacak. Bir süreliğine iş stresinden uzaklaşmak büyük ihtiyaç dostum. Fakat bazı İdare mensuplarının ukala tavırları sinirlerini bozacak. Genel Müdürlükten gelen bir şube müdürü onlardan biri. Yine müteahhitlerden birine yamanıp gittiği yurt dışında içtiği bir Fransız şarabını söyleyecek, ne içersiniz dediğinizde. Elbette o istediği şarabın restoranda olmadığını biliyor. Amacı sizi ezmek aklı sıra. Garson aradığınız şarap maalesef elimizde mevcut değil deyince size keyifle gülümseyecek, "Bak gördünüz mü, beni ağırlayacağınız yer burası değil, ben çok daha iyi yerlere layığım." havasında. Onun bu tavrından sonra mahcup görünmeye çalışacak, görmemişin teki işte diye geçireceksin içinden.

Rauf Bey'le anlaşmazlıkların tam gaz devam edecek.  Bir gün yemek salonuna çıktığında masanda kontrol mühendislerinden birinin misafirleriyle oturmuş yemek yediklerini göreceksin. Pek çok kişiye göre normal olan bu olay seni çileden çıkaracak. Kontrol teşkilatı için onlara tahsis edilmiş bir yemekhane mevcutken sana bilgi vermeye dahi tenezzül etmeden sana ait bir yerde oturup yemek yemeleri, yani seni yok saymaları kabul edeceğin bir şey değil. Bu düşüncesiz davranış karşısında yüksek sesle rahatsızlığını duyuracak, dönüp çıkacaksın yanlarından. Oysa seni adam yerine koyup bilgi verseler sen onları zevkle ağırlayacaksın. Kontrol teşkilatının tamamının bu rahat tavırlarına sebep büyük patronun ve genel müdürünün onları şımartmaları. Bu tür davranışlar senin onur meselen olacak. Bu olay büyüyecek, seni Rauf Bey'e şikayet edecekler. Sen kendi haklılığını anlatmaya çalışacaksın ama nafile. Rauf beyle aranda ipler iyice gerilecek. Birbirinizin arkasından konuşmaya başlayacaksınız. Bu koşullar altında çalışmanın tadı yok artık senin için. Her zaman işten ayrılan sen oldun. Bu kez bunun ailene karşı haksızlık olduğunu düşüneceksin. Zira eşinin tayini yaptırmışsın, gayet mutlu olduğu bir okulu var, çocukların okullarına yeni adapte olmuşlar, şantiyeye geleli henüz bir yıl bile geçmemiş. Bütün bunlardan dolayı şimdiye kadar yapmadığın bir şeyde kendini zorlayacaksın. Bu kez ayrılmak isteyen sen olmayacak, seni atmalarını bekleyeceksin. Rauf Bey'le selamı sabahı keseceksiniz.. Fakat senin emrinde çalışan mühendislere kafasına göre talimat vermesi canını iyice sıkacak. Bir müddet sonra odana girecek Rauf Bey, kapıyı arkadan kilitleyecek. Bak diyecek, sen benim buradan ayağımı kaydırmayı kafana koymuşsun ama yanarsak beraber yanarız. Şaşıracaksın tabi, bu söylediklerine. Sen kim, Rauf Bey kim? Devam edecek konuşmasına, "Şimdiye kadar uzun yıllar birlikte uyum içinde çalıştık, birbirimizi tanıyoruz. Yine birlikte olursak kimse duramaz önümüzde. Senin sağda solda hakkımda konuştuklarının hepsi geliyor kulağıma. Ne söyleyeceksen bana söyle, başkalarına değil." Bu konuşma utandıracak seni. Ve içini döktüğün hiçbir arkadaşına güvenilmeyeceğini öğretecek. Haklısın, diyeceksin elini uzatıp. Bundan böyle senin hakkında kötü bir laf etmeyeceğim başkalarına.

(Devam edecek)

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 1 ***                 
Gönderen zaman: 4 yorum:
Etiketler:

10 Ocak 2020 Cuma

YENİ BİR HAYAT BÖLÜM 47

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 47 ***

Şantiyede proje müdürü olarak göreve başladıktan bir hafta sonra Genel Müdürlük'ten kalabalık bir heyet ziyaretinize gelecek. Büyük toplantı salonunda Türkiye'de ilk kez uygulanacak bir baraj tipi üzerine brifing vereceksin. Katılımcıların hiçbirinin konu hakkında en ufak bir bilgisi yok. Aslında senin için de yeni bir konu bu. Fakat Ankara'da bulunduğun süre içinde geceni gündüzüne katarak yaptığın çalışmaların semeresini göreceksin. Ön görüşme yapılan Amerikan firmasını bırakıp iki İngiliz ve bir Avusturyalı firmayla çalışmaya karar vereceksiniz. Hem önceki yıllardan gelen birikimin hem de çalışkanlığın sayesinde projeyle ilgili teknik konularda tek söz sahibi sen olacaksın. 

Eşinin keyfi de yerinde. Yeni atandığı okulunu, öğrencilerini çok sevecek. Her sabah okul girişinde sağlı sollu dizilmiş çocuklar sevgi dolu gözlerle ellerindeki çiçekleri eşine uzatacak. Kendi çocukların da yeni okullarına kolay adapte olacaklar. Oturduğunuz dairenin kapı komşusu ABD'den yeni dönen iki çocuklu doktor bir aileyle sıcak ilişkiler kuracaksınız.

Şantiyecilik, hele bir de tek başına sorumluluk almışsan keyifli ama bir o kadar da zor be dostum. Aynı Ereğli'deki gibi gecen gündüzüne karışacak. Evine, ailene daha az zaman ayıracaksın. Rauf Bey de zamanının büyük bir kısmını şantiyede geçirecek. Teknik konulara nadiren karışsa da idari ve mali konulara her zaman müdahil olacak. Her akşam mesai sonunda mühendislerle yaptığın toplantılara zaman zaman Rauf Bey'le birlikte büyük patron da eşlik edecek. İşin genel durumu, karşılaşılan sorunlar ve çözüm yollarının tartışıldığı bu toplantılar esnasında zaman zaman kontrol teşkilâtı ile ilişkiler konu edilecek. İşte böyle bir toplantının sonunda Rauf Bey'le ilk kez karşı karşıya geleceksiniz.

Hakediş sorumlusu bir mühendis çocuğun sana ters gelen davranışları tartışma konusu olan. Sorumlu dediğime bakma, hiçbir sorumluluğu da yok aslında. İmza yetkisi olmadığı için tüm yaptıklarının sorumlusu sensin. Devlete iş yapan şirketlerde uyanık mühendislerin en bilinen taktiği kontrol mühendisine kendisini sevdirmektir. Bir diğer taktik de müteahhide hakkı olandan fazlasını kazandırmaktır ki bunun yolu kontrol mühendisinin güvenini kazanıp onu aldatmaktan geçer. Mehmet işte tam bu rol için biçilmiş kaftan. Üstüne üstlük bir de beş vakit namazında milliyetçilik duyguları kabarık bir vatandaş. Düşününce insanın anlaması imkânsız dostum. Kontrol mühendisini tufaya getirip devleti dolandıran, hem de yaptığı bu işten inanılmaz derecede keyif alan biri nasıl dindar ve milliyetçi olabilir? Kontrol mühendislerinin hiç mi suçu yok? Elbette var. Onların toleranslı davranmalarının altında yatan gerçek kendilerine çıkar sağlamak. Nasıl mı? Çok farklı şekillerde bunu göreceksin dostum. En yaygın olanı, kontrol mühendislerini maaşa bağlamak. Hem devletten hem şirketten çifte maaş, oh ne rahat. Dur dahası var. Kimisi ev alacaktır, yardımcı olursun, bazılarının kooperatif taksitlerini ödersin. Garip gelmesin sana bunlar. Devlet işlerinde iddia ediyorum, yüzde doksan böyle döner işler. Bu tür işlerde hep el üstünde tutulur kontrol mühendisleri. Ne tür ihtiyaçları varsa anında giderilir. Devlet sahipsizdir yatırım işlerinde. Memurların işi bilmesine lüzum yoktur, sadece önüne getirileni imzalar. Bilen bilir bunları ama bilmezden gelir. Çünkü o bilenler de aynı çarkın içindedirler. Neyse, konumuza dönelim:

Mehmet taşıdığı bu özelliklerinden dolayı Rauf Beyi de hoşnut edecek. Şaşılacak bir durum yok aslında. Netice itibarıyla her ikisi de dinine bağlı! Müslüman vatandaşlar.  Rauf Bey işlerin yoğunluğundan ötürü (Allah affetsin) beş vakit namaz kılamasa da Cuma'ları kaçırmaz. Şantiyeye mescit yapılmış, boş yağ varillerini birbirine ekleyip beyaza boyadıkları bir de minaresi var. Cuma günleri ezanın okunma saatini, hutbenin uzunluğunu Rauf Bey belirliyor.  Şantiyede önemli misafirlerin olduğu zamanlar yemekten sonra araziye mi çıkılacak, müftülüğün atadığı kadrolu imamı hemen yanına çağırıyor Rauf Bey. Henüz vakti gelmediği halde ezanı okutmaya ya da toplantıya geç kalmamak için imama namazı çabuk kıldırıp hutbeyi kısa kesmeye zorluyor. Bazen yemeğim uzaması durumunda bir on dakika geç oku ezanı diyebiliyor. Ah dostum, zaman zaman düşüneceksin bu işleri. Çok günahı olanların ibadetleri de fazla bu memlekette. Keşkeleri sevmiyorsun ama keşke diyeceksin işte, keşke Allah bu kadar affedici olmasaydı. Bir türlü konumuza gelemedik dostum, çenem düştü yine ama bu anlattıklarım sana ilginç gelecek şeyler, biliyorum.

Neyse, Mehmet kontrol mühendisinin evine saka gibi 10 kg lık su bidonlarını taşır, onun market ihtiyacını eşinin pedine varıncaya kadar görür. O akşamki toplantıda yanında çalışan bir mühendisin her Allah'ın günü kontrol mühendisinin evine su taşımasını gurur kırıcı bulduğunu ifade edeceksin. Mehmet bunu kendine sorun etmediğini söylerken Rauf Bey hayır efendim taşıması gerekir diyecek. Tartışma taşırsın, taşımazsın konusunda iyice alevlenecek. Son olarak büyük patron senin yanında yer alınca Rauf Bey, sinirlenip masaya vuracak ve ne haliniz varsa görün diye söylenerek terk edecek toplantıyı.

Rauf Beyle aranızda ikinci olay enjeksiyon  ve tünel işleri için şantiyede iş başı yaptırdıkları tecrübeli bir kısım şefinin diğer mühendislerle tanıştırma toplantısından sonra yaşanacak. Rauf Bey öyle bir pohpohlayacak ki adamı, diğer mühendislerin önünde öyle yetkiler verecek ki sanki sen buhar olup uçmuşsun. Bozulacaksın ama sesini çıkarmayacaksın. Birkaç gün sonra arazide senin karşı olduğun bir işi sana rağmen yapacak. Bir yerde haklı adam. Toplantı esnasında seninle aynı derecede yetkili ilân edilmiş Rauf Bey tarafından. Gel gelelim, her çöplüğün bir horozu olur. Derhal bir ekskavatör gönderip tünelin ağzına yakın bir bölgede döktürdüğü püskürtme betonunu söktüreceksin. Aranızdaki gerginlik günden güne tırmanacak. Bakacaksın ki bu iş çığırından çıkıyor, Rauf Bey'e resti çekeceksin. Tercihini yap, aha kalemi bırakıyorum, ya ben, ya o.

(Devam edecek)

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 1 ***                 
Gönderen zaman: 16 yorum:
Etiketler:

9 Ocak 2020 Perşembe

YENİ BİR HAYAT BÖLÜM 46

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 46 ***

İzimi takip edersen eğer, bütün bu anlattıklarımı aynen yaşayacaksın. Artık bir mühendisin olabileceği en verimli yaşlardasın. Gerek iş gerekse yaşam konusunda yeterince tecrübe sahibi, gençliğin verdiği mücadele azmine ve dinamizmine sahipsin. Bu yüzden artık sana evlât demeyeceğim. 

Yeni işini seveceksin fakat genel müdürün Rauf Bey'le inanılmaz bir mücadele içinde geçecek hayatın. Eşinle çok benzer yönleri var bu adamın. Çok çabuk karar veren, hata yaptığında ya da aklına başka bir şey geldiğinde aniden kararını değiştirmekten çekinmeyen, tavuk gibi erken yatıp horoz gibi erkenden kalkan, sürekli olarak aklı bir şeyler yapmaya çalışan hiperaktif yapıya sahipler. Oysa senin karakterin tam aksi. İyice düşünüp karar veren ve verdiği karardan kolay kolay dönmeyen, gece geç vakitlere kadar ayakta olup erken kalkmaktan hoşlanmayan, genel olarak sakin ve rahat birisin sen. İş yerinde Rauf Beyin, evde eşinin bu özellikleri yoracak seni. 

Şirketin elindeki işlerden biri de Ege sahillerine yakın, büyük bir baraj inşaatı. Şantiyeye yapacağınız ilk ziyaret öncesi, Rauf Bey, hadi hadi diyerek normalden tam bir saat önce çıkaracak sizi yola. Boşu boşuna bir saat hava alanında bekleyeceksiniz. Her zamanki gibi, büyük bir mücadelelerin sonunda uçağa ilk binen ve uçaktan ilk inen yine Rauf Bey olacak. Uçaktan inip iki saat süren yolculuğun ardından baraj şantiyesine varacaksınız. Proje değişikliği sebebiyle işler neredeyse durma noktasına gelmiş. Şantiye şefi, senin için yabancı sayılmaz. Yıllar önce sen Karakaya Barajı inşaatında çalışırken o da DSİ bünyesinde çalışan mühendislerden biriydi. Hatta evlendiğinde onun boşalttığı lojmanı vermişti bölge müdürü sana. Memurluğu bırakıp özel sektöre geçmiş ama artistliğinden hiç bir şey kaybetmemiş. Hakkında yapılan dedikodulara göre hafta sonları saçlarını jöleleyip Bodrum'da gönül eğlendiriyormuş. Arada bir de telefonla ayarladığı Rus hanım arkadaşlarının uçak biletlerini gönderiyor, yanına çağırıp özlem giderdiği söyleniyor. Odasına girince klasör sırtlarındaki İtalyanca yazılar dikkatini çekecek. Karakaya'da öğrendiği üç beş kelime İtalyanca ile patronlara hava atıyor aklı sıra. 

Rauf Bey'in cevval halini görür görmez rahatı kaçacak şantiye şefinin. Kendi ekibinizi kurarsınız herhalde deyip hemen istifa mektubunu sunacak. Oysa o niyetle gelmemiştiniz. Bölge Müdürü ve kontrol teşkilâtının diğer yetkilileri ile tanışacaksınız. Müdür işlerin arzu edilen hızda yürümediğinden şikâyet edecek. Bir hafta şantiyede kaldıktan sonra Ankara'ya geri döneceksiniz. 

İşler karışık olmasına rağmen hem bildiğin hem çalışmaktan zevk alacağın konular. Uzun bir aradan sonra yabancı dilin işe yarayacak. DSİ ile imzalanan sözleşme gereği konusunda uzman uluslar arası üne sahip müşavir çalıştırmak zorundasınız. Amerikan, İngiliz, İsviçreli birçok firma ile ön görüşmeler yapılmış fakat devamı getirilememiş. Evlâdını genç yaşta kaybeden eski genel müdür, acısını unutmak için olsa gerek yurt dışına kapağı attığından beri işler askıya alınmış görünüyor. Rauf Bey, bu şantiye şefiyle yürümez bu iş diyecek. Sen ise çocuklarını düşünüp şantiye defterini kapattığını düşünüyorsun. Yeni aldığınız daireyi tepeden tırnağa yenilemiş ve artık kendi evinize taşınma plânları yapıyorsunuz. Bir süre sonra Rauf Bey, baraj inşaatının başına geçmeni isteyecek senden. Kararını etkilemek için aldığın maaşı kısa süre içinde iki kez arttıracak. Tam da bu işlerin adamı, paranın her kapıyı açacağını düşünüyor.

Çok hoşuna gitmeyecek bu şantiye işi yine de. Eşinle konuşacak, karar vermekte zorlanacaksınız. Eşyalar toplanmış büyük oranda, istikamet yeni eviniz mi olacak yoksa şantiyeye yarım saat mesafede bir Ege şehri mi. Okuldan mezun olalı beri hep memleketine yakın bir yerde çalışmak istemişsin. İşte sana fırsat dostum. Çocuklar için endişe etme. Rauf Bey'in gitmeni istediği yer üniversite seçme sınav sonuçlarına göre ülkenin en başarılı şehri, hem İzmir'e de yakın sayılır.

En sonunda kararınızı vereceksiniz eşinle birlikte. İlk olarak bir ev tutup taşınacak ve arkasından eş durumundan faydalanarak eşinin tayinini, çocukların okullarının nakil işlemlerini halledeceksin. Şantiyeye proje müdürü olarak gittiğin gün şantiye şefi yanında bir kaç mühendisle birlikte istifasını verecek. Gidenlerin yerine yenilerini bulman problem değil. Gece gündüz demeden hummalı bir çalışmanın içinde bulacaksın kendini bir anda. Büyük patron mütevazı, peygamber gibi bir adam. O da seninle birlikte şantiyede bulunuyor genellikle. Kontrol baş mühendisi, Selâhattin Bey'le kanka olmuşlar, işleri birlikte gezip denetliyorlar. Şimdi sen kankanın ne olduğunu da bilmezsin. Yani yedikleri, içtikleri aynı. sadece tuvalete gittikleri zaman ayrılıyorlar birbirlerinden gündüz vakti. Bu durum hiç hoşuna gitmeyecek elbette. Bulunduğun yerde tek söz sahibi kendin olmak isteyeceksin. Selâhattin Bey işe ilişkin ya da işle ilgisi olmayan taleplerini patrona söyleyecek, patron da sana. Bir şantiyede patronun sürekli bulunması hoş bir şey değil. Belli bir süre sonra onu bir patron gibi değil de iş arkadaşı olarak görmeye başlıyor insan. Dediğim gibi, büyük patron iyi bir adam ve onunla bir arada sürekli bulunman çok rahatsız etmeyecek seni. Sorunun sadece paranın yanında durmayı tercih eden Selâhattin Bey'le. Sadece o mu? İki tane de kontrol mühendisi kuyruğu var. Hep birlikte varsa yoksa büyük patrona yaranmaya çalışıyorlar. Sen onları görmezden gelip işine bakacaksın. 

(Devam edecek)

YENİ BİR HAYAT *** BÖLÜM 1 ***                 
Gönderen zaman: 8 yorum:
Etiketler:
Kaydol: Kayıtlar (Atom)