KALİMERA

06/12/2016 Salı, İzmir

Pazar alışverişini çabuk bitirdim. Eşimle birlikte yaylaya çıkıp dolaplara yerleştirdik aldıklarımızı. Düne göre sanki hava biraz daha sıcak. Zeytin'e yemeğini bıraktıktan sonra yola çıkıyoruz. Geri dönüş saatimiz belli olmadığı için Metro'ya uğramamız gerek. İhtiyaçlarımızı aldıktan sonra Taş Ev'i yılbaşına hazırlamak için süsler alıyoruz. Yılbaşının olmazsa olmazı çam ağacı elbette. Sürpriz hediyelerimizle birlikte ağacımızın yanıp sönen ışıklarını, salonumuza rengarenk fırfırlı şeritler alıyoruz.

İkinci durağımız Taş Ev'in masa ve sandalyelerini tedarik ettiğimiz mobilyacı. Salon için ilave birkaç masa ve servant için teklif alıyoruz. İş yeri sahibi artan maliyetlerden yakınıyor.

Kızımla konuşuyorum. Akşama ona bir sürprizim var. Yaş gününde bir araya gelememiştik. Bu akşam ailecek birlikte olur telafi ederiz diye düşündüm.

Eşim son üç gündür yakın çevresinden üzücü haberler alıyor. Önce benim de tanıdığım çok sevdiği arkadaşının annesini kaybetmesine üzülmüştü. Daha bunun etkisinden kurtulamadan ablası kadar yakın bir dostunun genç yaştaki oğlu kalp krizine yenik düşmüş. Bu sarsıntılar az gelmiş gibi son olarak bir diğer yakınına konulan kan kanseri teşhisinden sonra on beş gün içinde hayata veda ettiği haberini aldı.

Bugün İzmir'e gitmemizin asıl nedeni de arkadaşına yapacağımız baş sağlığı ziyareti. İnsan en yakınını kaybederse tesellisi olur mu bunun? "Başın sağ olsun" ne demek? Sen büyük acı yaşadın onu boş ver, giden gitti artık, önemli olan sana bir şey olmasın mı? Bazı geleneklerimizi zaman zaman sorgularım. Bunun yerine "Acınızı paylaşırım." daha mı uygun? Belki de. İnsan böylesi acı günlerde yanında birilerini arıyor. Acının henüz zamana yenilmediği ilk günlerde sevdiklerini yanında görmenin acıyı azaltacağına inanıyorum.

Telefonun şarj cihazımı yanıma almayı unutmuşum. Eşimi arkadaşının yanında bırakıp şu bir liraya şarj eden cihazlardan birine takmak üzere dışarı çıkıyorum. İki tane şarj cihazının yanına bir üçüncüyü almak işime gelmiyor. Hatay caddesi üzerinde böyle bir yer var, biliyorum. Yaklaşık iki yüz metre ileride aradığım yeri buluyorum. Genç bir çocuk telefonunu cihazın kablosuna takmış bekliyor. Uyan kabloyu bulup para atılan yere bir lira salıyorum. On dakika sonra doluluk oranı yüzde altı seviyesinden on dörde çıkıyor. Yanımdaki gencin durumu vahim. Telefonumun şarj olup olmadığını merak ediyor. Zira onun telefonu on dakika sonra şarj oranı yüzde beşten üçe düşmüş. Can sıkıntısıyla süresi dolmadan telefonunu söküp yanımdan ayrılıyor. Benim telefonum da yüzde on yediyi gördükten sonra gerilemeye başlıyor. Eşimi arıyorum. On dakika daha kalacağını söylüyor. Bulunduğu yer kızımın evine yakın. Ben doğrudan eve gidiyor, lise arkadaşım Naci'yi arayıp akşam yemeği için rezervasyon yaptırıyorum. "Kalimera" adında şirin bir balık lokantası işletiyor o da.

Eşim gelince hep birlikte çıkıyoruz. Ailecek bir arada olduğumuz güzel bir gece yaşıyoruz. Kalamar ve tereyağında servis edilen karides gerçekten çok iyi. Naci bey kırlangıç ızgarayı öneriyor. Niyetim gece kızımda kalmak iken oğlum "Sadece bira içtim, arabayı ben kullanırım." deyince kararımız değişiyor. Kızımla vedalaşıp dönüş yoluna çıkıyoruz.